برهان حدوث و قدم

[ویکی فقه] برهانی کلامی بر وجود خداوند ، مبتنی بر فرض آغازی زمانی برای آفرینش جهان را برهان حدوث و قدم گویند.
واژه حدوث به معنای نو آمدی و قِدَم به معنای دیرینگی است
حدوث در اصطلاح
و در اصطلاح کلامی به پدیده های برخوردار از شروعِ زمانی، حادث و به موجودات فاقد چنین آغازی، قدیم گفته می شود.
اثبات ضرورت خدا به شیوه متکلمان
متکلمان براساس این پیش فرض که همه آفریده های جهان، تغییر پذیرند و هر تغییرپذیری حادث است چنین نتیجه می گرفتند که همه آفریده ها حادث اند و سپس به این گزاره مقدمه ای دیگر مبنی بر نیاز هر حادثی به پدید آورنده می افزودند و در پایان، ضرورت وجود خدا را نتیجه می گرفتند. در واقع نوعی تلازم میان حدوث و آفریدگی از یک سو و قدم و نا آفریدگی، از سوی دیگر برقرار می ساختند که در تناظر با اصطلاح فلسفی « امکان و وجوب » به عنوان شیوه خاص متکلمان برای اثبات خدا به کار می رفت.
پیشینه بحث حدوث و قدم
...