برندک

لغت نامه دهخدا

برندک. [ ب َ رَ دَ ] ( اِ ) کوه کوچک و پشته خرد، و بعضی گویند که در میان دشت و صحرا واقع باشد. ( از برهان ) ( از آنندراج ). || خبث الحدید. || قفل و زرفین و دربند. || قسمی از آمله و هلیله. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) کوه کوچک تپه پشته .

فرهنگ معین

(بَ رَ دَ ) ( اِ. ) تپه ، پشته .

فرهنگ عمید

تپه، پشته، تل، کوه کوچک.

پیشنهاد کاربران

بپرس