برندن

لغت نامه دهخدا

برندن. [ ب ُ رُ دَ ] ( مص ) فشار دادن و افشردن. ( ناظم الاطباء ). اما در دیگر مآخذ موجود نبود.

بُرُندن در گویش دشتی همان بُریدن و پاره کردن است. بریدن دست با کارد؛ پاره کردن