برنامه کاوش ماه چین: مختصر نویسی ( به چینی: zh - cn، 月 ) ، چینی: 中国 探 月؛ پینیین: Zhōngguó Tànyuè ) ، و ( به انگلیسی: Chinese Lunar Exploration Program ) یا CLEP، یک برنامهٔ ماهواره ای چینی است که به عنوان پروژهٔ چانگ ای ( چینی: 嫦娥 工程 ) ؛ برگرفته از نام چینی الههٔ ماه نیز شناخته می شود، برنامه ای در حال انجام از مجموعه ماموریت های اکتشاف ماه به صورت رباتیک است که توسط سازمان ملی فضایی چین ( CNSA ) اداره می شود. این برنامه شامل استفاده از مدارگردهای ماه، فرودگر، سطح نورد و فضاپیمای نمونه آور است که با به کارگیری موشک های لانگ مارس پرتاب و اجرا می شود. راه اندازی ها و پروازها توسط سیستم های دوری سنجی ( تله متری ) ، با استفاده از آنتن های رادیویی ۵۰ متری ( ۱۶۰ پاییِ ) پیگیری و فرماندهی ( TT & C ) ، در پکن و آنتن های ۴۰ متری ( ۱۳۰ پا ) در کونمینگ، شانگهای و اورومچی نظارت می شوند؛ تا باهم، یک آنتن ۳۰۰۰ کیلومتری ( ۱۹۰۰ مایلی ) ( وی ال بی آی VLBI را تشکیل دهند. [ ۱] [ ۲] یک برنامه کاربردی ویژهٔ زمینی اختصاصاً مسئولیت دریافت داده های دریافتی را بر عهده دارد.
زمین شناس و کیهان شیمی شناس اویانگ ژیوان ( Oyyang Ziyuan ) ، در میان نخستین کسانی بود که جانب داری خود را، نه تنها از بهره برداری از ذخایر فلزی ماه مانند تیتانیوم بیان کرد، بلکه او از ایدهٔ دسترسی به هلیم - ۳، که سوخت ایدئال ( غیر پرتوزا ) در آینده برای نیروگاه های اتمی هسته ای است، حمایت می کرد. او در حال حاضر به عنوان دانشمند اصلی برنامهٔ اکتشاف ماه چین فعالیت می کند.
نخستین فضاپیمای این برنامه، با پرتاب مدارگرد ماه چانگ ای ۱، که از مرکز راه اندازی ماهواره شیچانگ در ۲۴ اکتبر ۲۰۰۷ راه اندازی گردید آغاز شد، [ ۳] که از تاریخ اولیهٔ از پیش برنامه ریزی شده؛ ۱۷–۱۹ آوریل ۲۰۰۷، به تأخیر افتاده بود. [ ۴] مدارگرد دوم، چانگ ای ۲، در ۱ اکتبر ۲۰۱۰ راه اندازی شد. [ ۵] [ ۶] چانگ ای ۳، که شامل یک سطح نشین و ماه نورد، در ۱ دسامبر ۲۰۱۳ راه اندازی شد و در ماه مه ۱۴ دسامبر ۲۰۱۳ با موفقیت در ماه فرود آمد. چانگ ای ۴، که شامل سطح نشین و ماه نورد بود، در ۷ دسامبر ۲۰۱۸ راه اندازی شد. همچنین یک مأموریت بازگرداندن نمونه، چانگ ای ۵، برای دسامبر ۲۰۱۹ برنامه ریزی شده است. [ ۷]
همان گونه که توسط نشان رسمی این برنامهٔ اکتشاف نشان داده شده، شکل یک هلال ماه نو خوشنویسی چینی شده با دو جای پای انسان در مرکز آن یادآور این نویسهٔ چینی؛ 月، برای «ماه»، هدف نهایی این برنامه است که راه را برای مأموریت پرواز فضایی انسان به ماه آماده می کند. چنین مأموریتی ممکن است در ۲۰۳۰–۲۰۲۵ رخ دهد. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزمین شناس و کیهان شیمی شناس اویانگ ژیوان ( Oyyang Ziyuan ) ، در میان نخستین کسانی بود که جانب داری خود را، نه تنها از بهره برداری از ذخایر فلزی ماه مانند تیتانیوم بیان کرد، بلکه او از ایدهٔ دسترسی به هلیم - ۳، که سوخت ایدئال ( غیر پرتوزا ) در آینده برای نیروگاه های اتمی هسته ای است، حمایت می کرد. او در حال حاضر به عنوان دانشمند اصلی برنامهٔ اکتشاف ماه چین فعالیت می کند.
نخستین فضاپیمای این برنامه، با پرتاب مدارگرد ماه چانگ ای ۱، که از مرکز راه اندازی ماهواره شیچانگ در ۲۴ اکتبر ۲۰۰۷ راه اندازی گردید آغاز شد، [ ۳] که از تاریخ اولیهٔ از پیش برنامه ریزی شده؛ ۱۷–۱۹ آوریل ۲۰۰۷، به تأخیر افتاده بود. [ ۴] مدارگرد دوم، چانگ ای ۲، در ۱ اکتبر ۲۰۱۰ راه اندازی شد. [ ۵] [ ۶] چانگ ای ۳، که شامل یک سطح نشین و ماه نورد، در ۱ دسامبر ۲۰۱۳ راه اندازی شد و در ماه مه ۱۴ دسامبر ۲۰۱۳ با موفقیت در ماه فرود آمد. چانگ ای ۴، که شامل سطح نشین و ماه نورد بود، در ۷ دسامبر ۲۰۱۸ راه اندازی شد. همچنین یک مأموریت بازگرداندن نمونه، چانگ ای ۵، برای دسامبر ۲۰۱۹ برنامه ریزی شده است. [ ۷]
همان گونه که توسط نشان رسمی این برنامهٔ اکتشاف نشان داده شده، شکل یک هلال ماه نو خوشنویسی چینی شده با دو جای پای انسان در مرکز آن یادآور این نویسهٔ چینی؛ 月، برای «ماه»، هدف نهایی این برنامه است که راه را برای مأموریت پرواز فضایی انسان به ماه آماده می کند. چنین مأموریتی ممکن است در ۲۰۳۰–۲۰۲۵ رخ دهد. [ ۸]
wiki: برنامه کاوش ماه چین