برنامه ونرا ( روسی: Вене́ра، تلفظ شده ، که به معنای «زهره» در روسی است ) نامی بود برای مجموعه ای از کاوشگرهای فضایی که در سالهای ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۴ توسط اتحاد جماهیر شوروی ایجاد شد تا اطلاعات مربوط به سیاره زهره را جمع آوری کند. ده کاوشگر با موفقیت روی سطح این سیاره فرود آمد، از جمله دو برنامه وگا و کاوشگرهای ونرا - هالی، در حالی که سیزده کاوش با موفقیت وارد جو زهره شدند. با توجه به شرایط شدیداً ناهموار سطح روی زهره، این کاوشگرها فقط می توانند برای مدت کوتاهی بر روی سطح زهره دوام بیاورند که زمان آن بین ۲۳ دقیقه تا دو ساعت است.
برنامه ونرا چند دستاورد بزرگ در زمینه کاوش در فضا ایجاد کرد، از جمله اولین دستگاه های ساخته شده توسط انسان که وارد جو سیاره دیگری شدند ( ونرا ۳ در اول مارس ۱۹۶۶ ) ، اولین کسی که یک فرود نرم را در سیاره دیگری انجام داد ( ورنا ۷ در ۱۵ دسامبر ۱۹۷۰ ) اولین کسی که تصاویر را از سطح سیاره دیگر بازگرداند ( ونرا ۹ در ۸ ژوئن ۱۹۷۵ ) و اولین کسی که اسکن نقشه برداری رادار با وضوح بالا را انجام داد ( ونرا ۱۵ در ۲ ژوئن ۱۹۸۳ ) .
نخستین تلاش اتحاد جماهیر شوروی برای پرواز کاوشگر به زهره در ۴ فوریه ۱۹۶۱ آغاز شد، اما نتوانست مدار زمین را ترک کند. مطابق با سیاست اتحاد جماهیر شوروی در آن زمان عدم اعلام جزئیات مأموریت های ناکام، این پرتاب با نام «ماهواره ای سنگین» اعلام شد. همچنین به ونرا ۱ - وی ای نیز معروف است. [ ۱]
مانند برخی از کاوشگرهای سیاره ای دیگر اتحاد جماهیر شوروی، نسخه های بعدی به صورت جفت با وسیله نقلیه دوم که به زودی پس از اولین راه اندازی شد، پرتاب شدند.
چندین تلاش ناکام دیگر در کاوشگرهای پروازی زهره توسط اتحاد جماهیر شوروی در اوایل دهه ۱۹۶۰ آغاز شد، [ ۲] [ ۳] اما در آن زمان به عنوان مأموریت های سیاره ای اعلام نشده بود، و از این رو رسماً عنوان «ونرا» را دریافت نکرد.
کاوشگرهای ونرا ۳ تا ۶ مشابه بودند. وزن آنها تقریباً یک تن و توسط موشک تقویت کننده نوع مولنیا پرتاب شد، آنها شامل یک «اتوبوس» مسافرتی و یک کاوشگر ورودی فضایی کروی بودند. کاوشگرها برای اندازه گیری اتمسفر بهینه شده بودند، اما به هیچ وسیله مخصوص فرود خاصی مجهز نبودند. اگرچه امیدوار بود که آنها هنوز هم به سطح خود برسند، اما اولین کاوش ها تقریباً بلافاصله شکست خورد، بنابراین انتقال داده ها به زمین نیز غیرفعال گردید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرنامه ونرا چند دستاورد بزرگ در زمینه کاوش در فضا ایجاد کرد، از جمله اولین دستگاه های ساخته شده توسط انسان که وارد جو سیاره دیگری شدند ( ونرا ۳ در اول مارس ۱۹۶۶ ) ، اولین کسی که یک فرود نرم را در سیاره دیگری انجام داد ( ورنا ۷ در ۱۵ دسامبر ۱۹۷۰ ) اولین کسی که تصاویر را از سطح سیاره دیگر بازگرداند ( ونرا ۹ در ۸ ژوئن ۱۹۷۵ ) و اولین کسی که اسکن نقشه برداری رادار با وضوح بالا را انجام داد ( ونرا ۱۵ در ۲ ژوئن ۱۹۸۳ ) .
نخستین تلاش اتحاد جماهیر شوروی برای پرواز کاوشگر به زهره در ۴ فوریه ۱۹۶۱ آغاز شد، اما نتوانست مدار زمین را ترک کند. مطابق با سیاست اتحاد جماهیر شوروی در آن زمان عدم اعلام جزئیات مأموریت های ناکام، این پرتاب با نام «ماهواره ای سنگین» اعلام شد. همچنین به ونرا ۱ - وی ای نیز معروف است. [ ۱]
مانند برخی از کاوشگرهای سیاره ای دیگر اتحاد جماهیر شوروی، نسخه های بعدی به صورت جفت با وسیله نقلیه دوم که به زودی پس از اولین راه اندازی شد، پرتاب شدند.
چندین تلاش ناکام دیگر در کاوشگرهای پروازی زهره توسط اتحاد جماهیر شوروی در اوایل دهه ۱۹۶۰ آغاز شد، [ ۲] [ ۳] اما در آن زمان به عنوان مأموریت های سیاره ای اعلام نشده بود، و از این رو رسماً عنوان «ونرا» را دریافت نکرد.
کاوشگرهای ونرا ۳ تا ۶ مشابه بودند. وزن آنها تقریباً یک تن و توسط موشک تقویت کننده نوع مولنیا پرتاب شد، آنها شامل یک «اتوبوس» مسافرتی و یک کاوشگر ورودی فضایی کروی بودند. کاوشگرها برای اندازه گیری اتمسفر بهینه شده بودند، اما به هیچ وسیله مخصوص فرود خاصی مجهز نبودند. اگرچه امیدوار بود که آنها هنوز هم به سطح خود برسند، اما اولین کاوش ها تقریباً بلافاصله شکست خورد، بنابراین انتقال داده ها به زمین نیز غیرفعال گردید.
wiki: برنامه ونرا