در رایانش ، برنامه نویسی واکنشی یک الگوی برنامه نویسی اعلانی است که مربوط به جریان داده ها و انتشار تغییرات است. با استفاده از این الگو ، می توان جریان داده های ساکن ( به عنوان مثال ، آرایه ها ) یا داده های پویا ( به عنوان مثال ، ساطع کننده های رویداد ) را با سهولت بیان کرد و همچنین اعلام کرد که وابستگی استنباط شده در مدل اجرایی مرتبط وجود دارد ، که انتشار اتوماتیک جریان داده های تغییر یافته را تسهیل می کند . [ نیازمند منبع]
به عنوان مثال ، در یک برنامه نویسی دستوری ، a := b + c به این معنی است که حاصل b + c در همان لحظه ی محاسبه عبارت به a اختصاص داده میشود و بعداً مقادیر b و c را می توان بدون هیچ تاثیری بر مقدار a تغییر داد . از طرف دیگر ، در برنامه نویسی واکنشی ، هر زمان که مقادیر b یا c تغییر کند مقدار a به صورت خودکار تغییر میکند ، بدون اینکه برنامه مجبور به اجرای دوباره ی جداگانه دستور a := b + c باشد تا بتواند مقدار کنونی مقدار a را بدست آورد. [ نیازمند منبع]
var b = 1 var c = 2 var a = b + c b = 10 console. log ( a ) // 3 ( حاصل ۱۲ نیست زیرا عملگر "=" یک عملگر واکنشی انتصابی نیست ) // اکنون تصور کنید که یک عملگر ویژه "$ =" دارید که مقدار یک متغیر را تغییر می دهد ( کد را در سمت راست اپراتور اجرا می کند و نتیجه را به متغیر سمت چپ اختصاص می دهد ) نه تنها در زمان اجرای اولیه ، بلکه همچنین زمانی که متغییر های ارجاع شده ( در سمت راست عملگر ) تغییر می کنند. var b = 1 var c = 2 var a $ = b + c b = 10 console. log ( a ) // 12 مثال دیگر ، زبان توصیف سخت افزار مانند Verilog است ، جایی که برنامه نویسی واکنشی باعث می شود تغییرات هنگام انتشار از طریق مدارها مدل شوند. [ نیازمند منبع]
برنامه نویسی واکنشی به عنوان روشی برای ساده سازی ایجاد رابط های کاربری و انیمیشن تقریباً بلا درنگ پیشنهاد شده است. [ نیازمند منبع]
به عنوان مثال ، در مدل - نما - کنترل گر ( MVC ) ، برنامه نویسی واکنشی می تواند تغییرات در مدل زیرین را به صورت خودکار در رابط گرافیکی مرتبط منعکس کند. [ ۱]
چندین روش محبوب در ایجاد زبان های برنامه نویسی واکنشی به کار گرفته شده اند. مشخصات زبان های اختصاصی که مختص محدودیت های دامنه مختلف هستند. چنین محدودیت هایی معمولاً به شکل بلادرنگ ، محاسبات تعبیه شده یا توصیف سخت افزار مشخص می شوند. رویکرد دیگر شامل توصیف زبان های هدف عمومی است که شامل پشتیبانی از واکنش پذیری است. رویکردهای دیگر در تعریف، و استفاده از کتابخانه های برنامه نویسی، یا زبان های خاص دامنه تعبیه شده، که امکان واکنش پذیری در کنار یا روی زبان برنامه نویسی را فراهم می کنند، بیان می شوند. مشخصات و استفاده از این رویکردهای مختلف منجر به تبادل قابلیت زبان می شود. به طور کلی، هر چه یک زبان محدودتر باشد، کامپایلرهای مرتبط و ابزارهای تجزیه و تحلیل آن بیشتر قادر به اطلاع رسانی به توسعه دهندگان هستند ( به عنوان مثال، در انجام تجزیه و تحلیل برای اینکه آیا برنامه ها قادر به اجرا در زمان واقعی هستند یا خیر ) . تبادل عملکردی در ویژگی ممکن است منجر به بدتر شدن کاربرد کلی یک زبان شود. 
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه عنوان مثال ، در یک برنامه نویسی دستوری ، a := b + c به این معنی است که حاصل b + c در همان لحظه ی محاسبه عبارت به a اختصاص داده میشود و بعداً مقادیر b و c را می توان بدون هیچ تاثیری بر مقدار a تغییر داد . از طرف دیگر ، در برنامه نویسی واکنشی ، هر زمان که مقادیر b یا c تغییر کند مقدار a به صورت خودکار تغییر میکند ، بدون اینکه برنامه مجبور به اجرای دوباره ی جداگانه دستور a := b + c باشد تا بتواند مقدار کنونی مقدار a را بدست آورد. [ نیازمند منبع]
var b = 1 var c = 2 var a = b + c b = 10 console. log ( a ) // 3 ( حاصل ۱۲ نیست زیرا عملگر "=" یک عملگر واکنشی انتصابی نیست ) // اکنون تصور کنید که یک عملگر ویژه "$ =" دارید که مقدار یک متغیر را تغییر می دهد ( کد را در سمت راست اپراتور اجرا می کند و نتیجه را به متغیر سمت چپ اختصاص می دهد ) نه تنها در زمان اجرای اولیه ، بلکه همچنین زمانی که متغییر های ارجاع شده ( در سمت راست عملگر ) تغییر می کنند. var b = 1 var c = 2 var a $ = b + c b = 10 console. log ( a ) // 12 مثال دیگر ، زبان توصیف سخت افزار مانند Verilog است ، جایی که برنامه نویسی واکنشی باعث می شود تغییرات هنگام انتشار از طریق مدارها مدل شوند. [ نیازمند منبع]
برنامه نویسی واکنشی به عنوان روشی برای ساده سازی ایجاد رابط های کاربری و انیمیشن تقریباً بلا درنگ پیشنهاد شده است. [ نیازمند منبع]
به عنوان مثال ، در مدل - نما - کنترل گر ( MVC ) ، برنامه نویسی واکنشی می تواند تغییرات در مدل زیرین را به صورت خودکار در رابط گرافیکی مرتبط منعکس کند. [ ۱]
چندین روش محبوب در ایجاد زبان های برنامه نویسی واکنشی به کار گرفته شده اند. مشخصات زبان های اختصاصی که مختص محدودیت های دامنه مختلف هستند. چنین محدودیت هایی معمولاً به شکل بلادرنگ ، محاسبات تعبیه شده یا توصیف سخت افزار مشخص می شوند. رویکرد دیگر شامل توصیف زبان های هدف عمومی است که شامل پشتیبانی از واکنش پذیری است. رویکردهای دیگر در تعریف، و استفاده از کتابخانه های برنامه نویسی، یا زبان های خاص دامنه تعبیه شده، که امکان واکنش پذیری در کنار یا روی زبان برنامه نویسی را فراهم می کنند، بیان می شوند. مشخصات و استفاده از این رویکردهای مختلف منجر به تبادل قابلیت زبان می شود. به طور کلی، هر چه یک زبان محدودتر باشد، کامپایلرهای مرتبط و ابزارهای تجزیه و تحلیل آن بیشتر قادر به اطلاع رسانی به توسعه دهندگان هستند ( به عنوان مثال، در انجام تجزیه و تحلیل برای اینکه آیا برنامه ها قادر به اجرا در زمان واقعی هستند یا خیر ) . تبادل عملکردی در ویژگی ممکن است منجر به بدتر شدن کاربرد کلی یک زبان شود.
wiki: برنامه نویسی واکنشی