برنامه نویسی جنبه گرا

برنامه نویسی جنبه گرا ( به انگلیسی: Aspect - Oriented Programming ) یک پارادایم برنامه نویسی است که پس از برنامه و برای رفع مشکلات آن به وجود آمد. هدف از برنامه نویسی جنبه گرا، مستقل کردن وظایف ( در قالب ماژول ها ) است به طوری که کمترین تداخل را در یکدیگر داشته باشند تا نهایتاً بتوان از آن ها در برنامه های دیگر نیز استفاده نمود. واحد ماژول بندی در AOP جنبه است. برای مثال؛ وظیفهٔ احراز هویت در یک برنامه را می توان به عنوان یک جنبه در نظر گرفت و ماژول جداگانه ای برای آن ساخت تا از این پس در تمام پروژه های مشابه بتوان از آن استفاده کرد. بیشتر زبان های برنامه نویسی، از برنامه نویسی جنبه گرا پشتیبانی خوبی به عمل می آورند. می توان از آن جمله به جاوا و روش AspectJ اشاره کرد. به عنوان مثال برنامه ای را تصور کنید که از ماژول های مختلفی تشکیل شده است و حال می خواهید تمام پرس و جوهای پایگاه داده را در محلی ذخیره نموده و گزارشی تهیه نمایید. بدون استفاده از برنامه نویسی جنبه گرا بایستی در هر ماژول توابع جدید افزوده شوند و در تمام ماژول ها ممکن است بخشی از کد تکرار شود. اما با استفاده از برنامه نویسی جنبه گرا شما می توانید بدون اینکه در ماژول های دیگر تغییری ایجاد کنید یک ماژول دیگر بنویسید تا به صورت خودکار در ماژول های دیگر فراخوانی شده و اجرا شود. در این راستا امکان تنظیم اینکه هر متد در ماژول جدید در کدام قسمت از هر ماژول دیگر اجرا شود وجود دارد. شما می توانید بعد از اتمام اجرای بدنه کد، در تمام متدهای ماژول های دیگر، متدی با نام LogQuery را از ماژول جدید اجرا نمایید. بدون اینکه کد جدیدی به متدها افزوده شود.
برای برنامه سازی جنبه گرا می توان از زبان های عادی مانند C, C++ یا جاوا استفاده کرد و بخش هایی را برای مشخص کردن قوانین تلاقی به آن اضافه نمود. این مفاهیم شامل برش نقطه ای ( Point cut ) ، نقاط اتصال ( Join point ) ، ابلاغیه ( Advice ) و جنبه ( Aspect ) هستند.