برنامه ققنوس ( به زبان ویتنامی Chiến dịch Phụng Hoàng ) برنامه ای بود که توسط آژانس اطلاعات مرکزی ایالات متحده ( CIA ) در طی جنگ ویتنام طراحی و هماهنگ سازی شد که ارتش های آمریکایی و ویتنام جنوبی و استرالیا در آن شرکت داشتند.
... [مشاهده متن کامل]
دو مولفه اصلی در این برنامه، یگان های شناسایی ایالتی ( PRU ) و مراکز بازجویی منطقه ای بود. یگان های شناسایی ایالتی، افراد ویت کُنگ یا جبهه رهایی بخش ملی و گاهی نیز افراد غیرنظامی ای را که فکر می کردند ممکن است اطلاعاتی در مورد فعالیت های جبهه رهایی بخش ملی داشته باشند را شناسایی یا به قتل می رساندند. بسیاری از این افراد به مراکز بازجویی انتقال داده می شدند و مورد شکنجه قرار می گرفتند تا بتوانند از این طریق اطلاعاتی در مورد فعالیت های جبهه رهایی بخش ملی در منطقه به دست آورند. اطلاعات در مراکز و توسط فرماندهان ارتش که بعداً قادر بودند اطلاعات را به یگان های شناسایی ایالتی منتقل کرده و وارد عمل شوند، استخراج می شد.
این برنامه بین سالهای ۱۹۶۵ و ۱۹۷۲ انجام شد و وقایعی شبیه به این برنامه، قبل و بعد از این مدت زمان انجام می شد.
در سال ۱۹۶۷، تلاش های ایالات متحده برای «آرام» کردن شرایط توسط عملیات عمرانی و پشتیبانی انقلاب یا CORDS انجام پذیرفت. عملیات عمرانی و پشتیبانی انقلاب برنامه های مختلفی در دست داشت که ایجاد شبه نظامیان از رعیت که تا سال ۱۹۷۱ حدود ۵۰۰ هزار نیرو داشت، شامل آن می شد.
• آژانس اطلاعات مرکزی ایالات متحده ( CIA )
• نیروهای عملیاتهای ویژه ایالات متحده
• واحدهای جمع آوری اطلاعات ارتش آمریکا از فرماندهی کمکهای نظامی آمریکا، ویتنام ( فرماندهی کمکهای نظامی آمریکا – فرمان خدمات مشترک که فرماندهی و کنترل همه اقدامات مشاوره و کمکهای آمریکایی را در ویتنام ارائه می نمود )
• یگان ویژه نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا
• USMC، شرکت اولین نیروی شناسایی که در نزدیکی دا ننگ مستقر بود.
• نیروهای عملیاتی ویژه از تیم ویتنامی آموزش دیده توسط ارتش استرالیا ( AATTV )
روش های شکنجه با جزئیات توسط داگلاس والنتین نویسنده که در مراکز بازجویی از آن ها استفاده می شد، گزارش شده است و به شرح ذیل می باشد:
تجاوز جنسی، تجاوز گروهی، تجاوز به وسیله مارماهی، مار یا اشیاء سخت و تجاوز وپس از آن قتل، شوک الکتریکی ( "ساعت تلفن بل" ) که با اتصال سیم به دستگاه تناسلی یا سایر قسمتهای حساس بدن مانند زبان انجام می شود، شکنجه با آب، شکنجه حالت هواپیما به این صورت که در آن بازوهای زندانی به پشت بسته می شده، و طناب روی قلابی روی سقف بسته شده و زندانی به شکل آویزان درآمده و پس از آن با شلنگ و شلاق لاستیکی مورد ضرب و شتم قرار می گرفت. استفاده از سگ های پلیس برای زخمی کردن زندانیان نیز مورد استفاده قرار می گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
دو مولفه اصلی در این برنامه، یگان های شناسایی ایالتی ( PRU ) و مراکز بازجویی منطقه ای بود. یگان های شناسایی ایالتی، افراد ویت کُنگ یا جبهه رهایی بخش ملی و گاهی نیز افراد غیرنظامی ای را که فکر می کردند ممکن است اطلاعاتی در مورد فعالیت های جبهه رهایی بخش ملی داشته باشند را شناسایی یا به قتل می رساندند. بسیاری از این افراد به مراکز بازجویی انتقال داده می شدند و مورد شکنجه قرار می گرفتند تا بتوانند از این طریق اطلاعاتی در مورد فعالیت های جبهه رهایی بخش ملی در منطقه به دست آورند. اطلاعات در مراکز و توسط فرماندهان ارتش که بعداً قادر بودند اطلاعات را به یگان های شناسایی ایالتی منتقل کرده و وارد عمل شوند، استخراج می شد.
این برنامه بین سالهای ۱۹۶۵ و ۱۹۷۲ انجام شد و وقایعی شبیه به این برنامه، قبل و بعد از این مدت زمان انجام می شد.
در سال ۱۹۶۷، تلاش های ایالات متحده برای «آرام» کردن شرایط توسط عملیات عمرانی و پشتیبانی انقلاب یا CORDS انجام پذیرفت. عملیات عمرانی و پشتیبانی انقلاب برنامه های مختلفی در دست داشت که ایجاد شبه نظامیان از رعیت که تا سال ۱۹۷۱ حدود ۵۰۰ هزار نیرو داشت، شامل آن می شد.
• آژانس اطلاعات مرکزی ایالات متحده ( CIA )
• نیروهای عملیاتهای ویژه ایالات متحده
• واحدهای جمع آوری اطلاعات ارتش آمریکا از فرماندهی کمکهای نظامی آمریکا، ویتنام ( فرماندهی کمکهای نظامی آمریکا – فرمان خدمات مشترک که فرماندهی و کنترل همه اقدامات مشاوره و کمکهای آمریکایی را در ویتنام ارائه می نمود )
• یگان ویژه نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا
• USMC، شرکت اولین نیروی شناسایی که در نزدیکی دا ننگ مستقر بود.
• نیروهای عملیاتی ویژه از تیم ویتنامی آموزش دیده توسط ارتش استرالیا ( AATTV )
روش های شکنجه با جزئیات توسط داگلاس والنتین نویسنده که در مراکز بازجویی از آن ها استفاده می شد، گزارش شده است و به شرح ذیل می باشد:
تجاوز جنسی، تجاوز گروهی، تجاوز به وسیله مارماهی، مار یا اشیاء سخت و تجاوز وپس از آن قتل، شوک الکتریکی ( "ساعت تلفن بل" ) که با اتصال سیم به دستگاه تناسلی یا سایر قسمتهای حساس بدن مانند زبان انجام می شود، شکنجه با آب، شکنجه حالت هواپیما به این صورت که در آن بازوهای زندانی به پشت بسته می شده، و طناب روی قلابی روی سقف بسته شده و زندانی به شکل آویزان درآمده و پس از آن با شلنگ و شلاق لاستیکی مورد ضرب و شتم قرار می گرفت. استفاده از سگ های پلیس برای زخمی کردن زندانیان نیز مورد استفاده قرار می گرفت.
