برنامه فضایی نقشه بردار

دانشنامه عمومی

برنامه فضایی نقشه بردار برنامه کاوش ناسا بود که از ژوئن ۱۹۶۶ تا ژانویه ۱۹۶۸، هفت فضاپیمای روباتیک را به سطح ماه فرستاد. هدف اصلی این مأموریت نشان دادن امکان پذیری فرود بر روی ماه بود. فضاپیمای نقشه بردار اولین فضاپیمای آمریکایی بود که به فرود نرم بر روی یک جسم فرازمینی دست یافت. در این مأموریت ها، این سفینه به طور مستقیم در مسیر برخورد به ماه سفر کرد، سفری که ۶۳ تا ۶۵ ساعت به طول انجامید و با کاهش سرعت کمی بیش از ۳ دقیقه تا فرود به پایان رسید. [ ۱]
این برنامه توسط آزمایشگاه پیش رانش جت ( JPL ) برای آماده شدن برنامه فضایی آپولو اجرا شد و در سال ۱۹۶۰ آغاز شد. [ ۲] JPL هواپیمای هیوز را در سال ۱۹۶۱ برای توسعه سیستم فضاپیما انتخاب کرد. هزینه کل برنامه نقشه بردار رسماً ۴۶۹ میلیون دلار بود.
پنج فروند از فضاپیمای نقشه بردار با موفقیت بر روی ماه فرود آمدند. دو مورد دیگر شکست خوردند: نقشه بردار ۲ پس از یک اصلاح ناموفق در اواسط مسیر با سرعت بالا سقوط کرد و نقشه بردار ۴ ۲٫۵ دقیقه قبل از فرود بر روی ماه ارتباط خود را از دست داد ( احتمالاً منفجر شده است ) .
هر هفت فضاپیما هنوز روی ماه هستند. هیچ یک از مأموریت ها شامل بازگرداندن آنها به زمین نبود. برخی از قطعات نقشه بردار ۳ توسط خدمه آپولو ۱۲ به زمین بازگردانده شد که در سال ۱۹۶۹ در نزدیکی آن فرود آمد. دوربین این فضاپیما در موزه ملی هوافضای اسمیتسونین در واشینگتن دی سی به نمایش گذاشته شده است.
عکس برنامه فضایی نقشه بردار
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران