برنامه غرب ( به لهستانی: Plan Zachód ) طرح دفاعی ارتش لهستان در زمان جمهوری دوم لهستان جهت دفاع در برابر تهاجم آلمان نازی بود که در انتهای دهه ۱۹۳۰ طراحی شد.
در زمان حکومت ژنرال یوزف پیلسودسکی عمده طرح های دفاعی لهستان برای دفاع در برابر تهاجم احتمالی ارتش سرخ شوروی از سمت شرق متمرکز شده بود و پس از مرگ او در سال ۱۹۳۵ بود که برنامه های دفاعی لهستان دوباره بررسی گشتند و مشخص شد برنامه پیشین برای جنگ احتمالی میان آلمان و لهستان که در دهه ۱۹۲۰ طراحی شده و به Plan S معروف بود نیاز به طرح ریزی دوباره دارد. با این وجود همچنان تا سال ۱۹۳۸ میلادی برنامه اصلی دفاعی لهستان در سمت مرزهای شرقی قرار داشت و عمده نیروها و استحکامات لهستانی در مرز با شوروی متمرکز شده بودند.
در برنامه اولیه لهستانی ها احتمال می دادند تهاجم اصلی نیروهای آلمانی از سمت پومرانی به سوی ورشو همراه با حمایت نیروهایشان در سیلزی و پروس خاوری خواهد بود که هدف آن اشغال کریدور لهستان و برقراری ارتباط میان پروس خاوری و پومرانی است. پس از اشغال چکسلواکی و الحاق این کشور به خاک آلمان لهستانی ها در طرح دفاعی خود تجدید نظر کردند. آن ها عمده مسیرهای تهاجم نیروهای آلمانی را به درستی پیشبینی کرده بودند اما به تهاجم از سمت اسلواکی و پروس خاوری به سمت شرق جهت دور زدن نیروهای لهستانی اهمیت کمی می دادند در حالی که این مسیرهای حمله در تهاجم آلمانی ها بیشترین اهمیت را داشتند.
مناقشات اصلی در مورد این طرح بر سر آن بود که آیا با توجه به مرز طولانی با آلمان باید در نواحی طولانی مرزی دفاع صورت بگیرد یا آنکه با عقب نشینی به سمت نواحی داخل کشور و استقرار در نواحی قابل اتکا مانند پشت رودها نیروهای لهستانی خطوط دفاعی خود را ایجاد کنند. نظامیان بیشتر طرفدار صورت دوم این مناقشه بودند اما دولت مردان لهستانی هراس داشتند با عقب نشینی و تسلیم بدون درگیری این مناطق که مورد مناقشه با آلمان بود، آلمانی ها راضی شده و تقاضای صلح کنند. از سوی دیگر این نواحی مراکز جمعیتی و صنعتی لهستان بودند که جهت هرگونه بسیج نیرو و تولید ملزومات جنگی در هنگام درگیری باید به این مراکز اتکا می شد و عقب نشینی از آن ها ارتش لهستان را از نیروی مهمی محروم می کرد.
با وجود اینکه در نهایت تصمیم بر این گرفته شد که از همان نواحی مرزی دفاع آغاز شود اما لهستان که از سه جهت خود را در محاصره کشور آلمان می دید قصد داشت قسمتی از نواحی غیرقابل دفاع را در همان ابتدا تهاجم تخلیه کند. قرار بود نواحی پومرانی و پوزنان از سوی ارتش تخلیه شوند و تنها نیروهایی جهت دفاع از استحکامات ساحلی تا سرحد ممکن باقی بمانند و عمده توان ناوگان سطحی لهستان تحت برنامه پکن به بریتانیا تخلیه شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر زمان حکومت ژنرال یوزف پیلسودسکی عمده طرح های دفاعی لهستان برای دفاع در برابر تهاجم احتمالی ارتش سرخ شوروی از سمت شرق متمرکز شده بود و پس از مرگ او در سال ۱۹۳۵ بود که برنامه های دفاعی لهستان دوباره بررسی گشتند و مشخص شد برنامه پیشین برای جنگ احتمالی میان آلمان و لهستان که در دهه ۱۹۲۰ طراحی شده و به Plan S معروف بود نیاز به طرح ریزی دوباره دارد. با این وجود همچنان تا سال ۱۹۳۸ میلادی برنامه اصلی دفاعی لهستان در سمت مرزهای شرقی قرار داشت و عمده نیروها و استحکامات لهستانی در مرز با شوروی متمرکز شده بودند.
در برنامه اولیه لهستانی ها احتمال می دادند تهاجم اصلی نیروهای آلمانی از سمت پومرانی به سوی ورشو همراه با حمایت نیروهایشان در سیلزی و پروس خاوری خواهد بود که هدف آن اشغال کریدور لهستان و برقراری ارتباط میان پروس خاوری و پومرانی است. پس از اشغال چکسلواکی و الحاق این کشور به خاک آلمان لهستانی ها در طرح دفاعی خود تجدید نظر کردند. آن ها عمده مسیرهای تهاجم نیروهای آلمانی را به درستی پیشبینی کرده بودند اما به تهاجم از سمت اسلواکی و پروس خاوری به سمت شرق جهت دور زدن نیروهای لهستانی اهمیت کمی می دادند در حالی که این مسیرهای حمله در تهاجم آلمانی ها بیشترین اهمیت را داشتند.
مناقشات اصلی در مورد این طرح بر سر آن بود که آیا با توجه به مرز طولانی با آلمان باید در نواحی طولانی مرزی دفاع صورت بگیرد یا آنکه با عقب نشینی به سمت نواحی داخل کشور و استقرار در نواحی قابل اتکا مانند پشت رودها نیروهای لهستانی خطوط دفاعی خود را ایجاد کنند. نظامیان بیشتر طرفدار صورت دوم این مناقشه بودند اما دولت مردان لهستانی هراس داشتند با عقب نشینی و تسلیم بدون درگیری این مناطق که مورد مناقشه با آلمان بود، آلمانی ها راضی شده و تقاضای صلح کنند. از سوی دیگر این نواحی مراکز جمعیتی و صنعتی لهستان بودند که جهت هرگونه بسیج نیرو و تولید ملزومات جنگی در هنگام درگیری باید به این مراکز اتکا می شد و عقب نشینی از آن ها ارتش لهستان را از نیروی مهمی محروم می کرد.
با وجود اینکه در نهایت تصمیم بر این گرفته شد که از همان نواحی مرزی دفاع آغاز شود اما لهستان که از سه جهت خود را در محاصره کشور آلمان می دید قصد داشت قسمتی از نواحی غیرقابل دفاع را در همان ابتدا تهاجم تخلیه کند. قرار بود نواحی پومرانی و پوزنان از سوی ارتش تخلیه شوند و تنها نیروهایی جهت دفاع از استحکامات ساحلی تا سرحد ممکن باقی بمانند و عمده توان ناوگان سطحی لهستان تحت برنامه پکن به بریتانیا تخلیه شود.
wiki: برنامه غرب