برنامه انسان و زیست کره

برنامه انسان و زیست کره ( MAB یا MaB ) ، برنامه ای است که توسط یونسکو در سال ۱۹۷۱ بنیان گذاری شد. [ ۱] هدف از این برنامه نزدیک کردن همکاری های میان رشته ای مدیریت، پژوهش و آموزش در جهت حفظ اکوسیستم و استفاده از منابع طبیعی در جهت توسعه پایدار و معرفی و حفاظت از ذخیره گاه های زیست کره می باشد.
در ربع قرن گذشته سازمان جهانی یونسکو برنامه های زیست محیطی گوناگونی را در نقاط مختلف دنیا اجرا کرده است که در رابطه با نیاز این کشورها از دیدگاه کمبود تحقیقات و کارهای مطالعاتی انجام شده فقط قدمی برای آشنائی با مسائل برداشته شده است. بیشتر مطالعات در زمینه های آموزشی، کشاورزی، دامپروری، چراگاه ها، حافظت منابع طبیعی و حیات وحش و غیره در کشورهای در حال توسعه توسط کارشناسان و با همکاری متخصصین سازمان ملل و یونسکو انجام گرفته که «برنامه انسان و زیست کره» از جمله این موارد بوده است.
در سال ۱۹۷۱ سازمان جهانی یونسکو با توجه به نیاز کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته، برنامه ای تحت عنوان انسان و زیست کره ( MAB ) در سطح جهانی به مرحله انجام درآورد، جلسات شورای هماهنگی هر دو سال یکبار و اجلاس های عمومی و منطقه ای نیز در فاصله دو سال به طور مرتب تشکیل می گردد.
کشورهای عضو جلسه هماهنگی این برنامه هریک دارای کمیته ملی هستند، که این کمیته رسیدگی به کارهای برنامه و پروژه های آن را به عهده دارد. گزارش کارهای انجام شده جهت دبیرکل برنامه و گروه کار بین المللی فرستاده می شود که این گزارش ها یا به صورت خبر در نشریه Nature and Resources یونسکو یا در نشریه های مآب منعکس می شود و برای آگاهی سایر کشورهای عضو توزیع می گردد.
در هیجدهمین اجلاسیه عمومی انسان و زیست کره که در نوامبر ۱۹۷۴ انجام گرفت ایران به عضویت شورای هماهنگی برنامه انسان و زیست کره انتخاب گردید، ولی ایران نتوانست نماینده ای به چهارمین جلسه شورای هماهنگی که در ۱۸ تا ۲۶ نوامبر ۱۹۷۵ تشکیل گردید بفرستد.
برنامه انسان و زیست کره دارای ۱۴ طرح بشرح زیر می باشد:
• اثرات اکولوژیکی توسعه فعالیت های انسانی در اکوسیستم مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری.
• اثرات اکولوژیکی بهره برداری های گوناگون از زمین در جنگل های منطقه مدیترانه و معتدله.
• اثرات فعالیت های انسان و بهره برداری های زمین در چراگاه های منطقه ساوان و علفزار ( منطقه معتدله تا منطقه خشک ) .
• روش های آبیاری در مناطق خشک و نیمه خشک.
• اثرات اکولوژیک فعالیت های انسان پرارزش و منابع دریاچه ها، مردابها، رودخانه ها، دلتاها، خورها، مناطق ساحلی.
• اثرات فعالیت های انسان در اکوسیستم مناطق کوهستانی و توندرا.
• اکولوژیکی و استفاده صحیح از اکوسیستم های جزایر.
• حفاظت منابع طبیعی.
• کاربرد حشره کش ها و کود شیمیائی و تأثیر آن در محیط.
• اثرات اصولی کارهای مهندسی در انسان و محیط زیست او.
• سیستم های شهری. مطالعات اکولوژیک در جوامع انسانی، به عنوان پایه ای برای تصمیم گیری و برنامه ریزی با تأکید در تأثیر متقابل بین جوامع انسانی و محیطی اطراف آن وسائل و مشکلات ناشی از جریان های انرژی.
• تأثیر متقابل بین دگرگونی های محیطی و تطابق دموگرافی و ساختمان ژنتیکی جمعیت.
• ادراک خواص محیطی.
• آلودگی های محیطی.