برناردو برتولوچی ( ایتالیایی: Bernardo Bertolucci; ایتالیایی: زاده ۱۶ مارس ۱۹۴۱ – درگذشته ۲۶ نوامبر ۲۰۱۸ ) کارگردان فیلم و فیلم نامه نویس ایتالیایی بود. این فیلمساز از کارگردانان نئورئالیست ایتالیا به شمار می رود.
او در پانزده سالگی شروع به نوشتن کرد و پس از مدتی برای نوشتن اولین کتابش جایزهٔ Viareggio Premio و چندین جایزهٔ معتبر دیگر نیز دریافت کرد. سوابق هنری پدر برتولوچی به او کمک فراوانی کرد. پیر پائولو پازولینی فیلمساز بزرگ ایتالیایی برای انتشار نخستین کتاب برتولوچی کمک فراوانی به او کرد و همچنین در سال ۱۹۶۱ برتولوچی به عنوان دستیار اول پازولینی در فیلم آکاتونه با او همکاری کرد.
از او به عنوان آخرین بازمانده از نسل کارگردانان بزرگ سینمای ایتالیا نام برده می شد که فیلم هایشان در دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی تأثیری آشکار بر دنیای سینما گذاشتند. سیاست و اجتماع حضوری آشکار در آثار برتولوچی داشتند و فیلم هایش به خاطر سبک ویژه روایت تحولات اجتماعی و سیاسی بر بستری از روابط انسانی با نگاهی بی پروا شناخته می شدند.
او همچنین شاگرد ژان لوک گدار بوده است.
برناردو برتولوچی سال ۱۹۴۱ در شهر پارما در منطقهٔ امیلیا - رومانیا ایتالیا به دنیا آمد. [ ۲] وی بزرگترین فرزند نینتا جیواناردی معلم و آتیلیو برتولوچی شاعر، تاریخ نگار، ادیب و منتقد فیلم بود. [ ۳] و همین باعث شد تا برناردو از همان کودکی و نوجوانی در محافل هنری حاضر باشد و به ادبیات و هنر علاقه مند شود. [ ۴]
فعالیت های هنری اش را در دانشگاه رم آغاز کرد. [ ۵] و مدتی بعد اولین رمانش را با کمک پیر پائولو پازولینی فیلمساز بزرگ ایتالیایی منتشر کرد. [ ۶] سال ۱۹۶۱ در فیلم «باج خور» ساخته پازولینی به عنوان دستیار همکاری کرد[ ۷] و تأثیر حضور این فیلمساز بزرگ در دیدگاه و سبک کارش مشهود باقی ماند. [ ۸] نخستین فیلمش را هم با داستانی از پازولینی در سال ۱۹۶۲ در سن ۲۱ سالگی به نام «شایعه بی اساس» ساخت. [ ۹] این فیلم موفقیت چندانی برای برتولوچی به همراه نداشت[ ۱۰] اما با دومین فیلمش «پیش از انقلاب» که در سال ۱۹۶۴ ساخت، مورد توجه قرار گرفت. [ ۱۱]
در سال ۱۹۶۸ شریک را بر مبنای داستانی از فئودور داستایفسکی ساخت. [ ۱۲] که در جشنواره ونیز و بخش هفته کارگردانان جشنواره کن نمایش داده شد. [ ۱۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو در پانزده سالگی شروع به نوشتن کرد و پس از مدتی برای نوشتن اولین کتابش جایزهٔ Viareggio Premio و چندین جایزهٔ معتبر دیگر نیز دریافت کرد. سوابق هنری پدر برتولوچی به او کمک فراوانی کرد. پیر پائولو پازولینی فیلمساز بزرگ ایتالیایی برای انتشار نخستین کتاب برتولوچی کمک فراوانی به او کرد و همچنین در سال ۱۹۶۱ برتولوچی به عنوان دستیار اول پازولینی در فیلم آکاتونه با او همکاری کرد.
از او به عنوان آخرین بازمانده از نسل کارگردانان بزرگ سینمای ایتالیا نام برده می شد که فیلم هایشان در دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی تأثیری آشکار بر دنیای سینما گذاشتند. سیاست و اجتماع حضوری آشکار در آثار برتولوچی داشتند و فیلم هایش به خاطر سبک ویژه روایت تحولات اجتماعی و سیاسی بر بستری از روابط انسانی با نگاهی بی پروا شناخته می شدند.
او همچنین شاگرد ژان لوک گدار بوده است.
برناردو برتولوچی سال ۱۹۴۱ در شهر پارما در منطقهٔ امیلیا - رومانیا ایتالیا به دنیا آمد. [ ۲] وی بزرگترین فرزند نینتا جیواناردی معلم و آتیلیو برتولوچی شاعر، تاریخ نگار، ادیب و منتقد فیلم بود. [ ۳] و همین باعث شد تا برناردو از همان کودکی و نوجوانی در محافل هنری حاضر باشد و به ادبیات و هنر علاقه مند شود. [ ۴]
فعالیت های هنری اش را در دانشگاه رم آغاز کرد. [ ۵] و مدتی بعد اولین رمانش را با کمک پیر پائولو پازولینی فیلمساز بزرگ ایتالیایی منتشر کرد. [ ۶] سال ۱۹۶۱ در فیلم «باج خور» ساخته پازولینی به عنوان دستیار همکاری کرد[ ۷] و تأثیر حضور این فیلمساز بزرگ در دیدگاه و سبک کارش مشهود باقی ماند. [ ۸] نخستین فیلمش را هم با داستانی از پازولینی در سال ۱۹۶۲ در سن ۲۱ سالگی به نام «شایعه بی اساس» ساخت. [ ۹] این فیلم موفقیت چندانی برای برتولوچی به همراه نداشت[ ۱۰] اما با دومین فیلمش «پیش از انقلاب» که در سال ۱۹۶۴ ساخت، مورد توجه قرار گرفت. [ ۱۱]
در سال ۱۹۶۸ شریک را بر مبنای داستانی از فئودور داستایفسکی ساخت. [ ۱۲] که در جشنواره ونیز و بخش هفته کارگردانان جشنواره کن نمایش داده شد. [ ۱۳]
wiki: برناردو برتولوچی