برنارد کلروو

برنارد کلروو میان اوت ۱۱۴۶ تا مارس ۱۱۴۷، مأموریت سفر خود را برای موعظه مسیحیان اروپا آغاز کرد؛ او نخست از طریق ناحیهٔ فلاندرز و نواحی سفلی، عازم جنوب راین و بازل شد و پس از آن حرکت خود را به شمال آغاز کرد و در دربار پادشاه آلمان، کنراد سوم، در شهر اشپیر حاضر شد. و در نهایت به فرانسه بازگشت. با این حال به گمان مورخان و پژوهشگران معاصر، او به افرادی و گروه های نزدیک می شد و آنها برای شرکت در کارزار جدید ترغیب می کرد که تعصب و سرسپردگی مذهبی به اراضی مقدس و اماکن مقدس آن سرزمین ـ که پس از نخستین جنگ صلیبی گسترش یافته بود ـ داشتند. ساخت کلیساهایی همچون کلیساهای اراضی مقدس، ظهور نخستین فرقه های نظامی - مذهبی و گسترش اراضی متعلق به آنها در اروپای غربی، یادآورِ آشکار اراضی مسیح در اروپا بود. افزون بر ان، پس از گسترش و ورود نخستین رهبران صلیبی در ادبیات غرب و تأثیر آن بر نسل جدید سبب شد تا تلاطمی در میان طبقهٔ شوالیه ها احساس شود که آنها را جذب ایدهٔ شرکت در جنگ صلیبی جدید می کرد.
هنگامی که برنارد و سایر واعظان کلیسا در سراسر اروپا مشغول موعظه و تبلیغ بودند، راهب سیسترسی به نام، رادلف، با سخنرانی و موعظه های ضدیهودی خود، جمعیت زیادی را به سمت خود جذب کرد و از آنها خواست که نخست با «کافران در خانه خود» را نابود سازند و پول های آنها ـ که به گمانش از راه ربا به دست آمده بود ـ ضبط کنند تا از آنها برای جنگ صلیبی استفاده شود. سلسله مراتب کلیسا که در بیشتر مواقع مأمور محافظت از جوامع یهودی بود، برای جلوگیری از بی نظمی در روند جنگ صلیبی جدید، با استناد به کتب مقدس، دستور داد که به یهودیان نباید آسیبی وارد شود. با وجود دستور کلیسا، جوامع یهودی در شمال فرانسه و راینلند مورد حمله قرار گرفتند. این شرایط سبب شد تا برنارد از فلاندرز به آلمان سفر کرد تا این مشکل را حل کرده و مردم را آرام نماید. پس از چندی برنارد، رودلف را در ماینتس یافته و توانست او را ساکت کرده و به صومعه بازگرداند. پس از بازگشت رادلف، کشتار و آزار یهودیان نیز به پایان رسید.