برنارد شاو. [ ب ِ ] ( اِخ ) جرج. نویسنده ایرلندی. وی در 26 ژوئیه 1856 م. در دوبلین در خانواده ای تهی دست متولد شد. در کودکی عشق به موسیقی را از مادر هنرمند خویش به ارث برد. پس از تحصیل اندک برای امرار معاش به کارهای مختلف مشغول شد سپس در لندن در روزنامه ای بکار پرداخت و با نوشتن مقالات معاش خود را تأمین میکرد. درسال 1879 م. به تحریر داستان و نمایشنامه آغاز کرد.در سال 1882 م. به فعالیتهای سوسیالیستی پرداخت. برنارد شاو در نمایشنامه نویسی قویتر از داستان نویسی است. وی در نمایشنامه های خود افراد جامعه را با همه دردها و رنجها و تیرگیهای درونی نشان میدهد. نویسنده ای واقعبین است و آثار او با بذله گویی و طنز توأم می باشد. وی در سوم نوامبر 1950 م. درگذشت. ازجمله نمایشنامه های اوست : لاس زن ، شغل بانو وارن ، مرد سرنوشت ، شاگرد شیطان ، قیصر و کلئوپاترا ، بشر و فوق بشر ، سرگرد باربارا ، پیگمالیون ، کاترین بزرگ ، ژاندارک مقدس ، روزهای طلایی شارل شاه . و ازجمله داستانهای کوتاه وی ، عشق در میان هنرپیشگان و شغل کاشل بایرون و یک سوسیالیست غیراجتماعی را میتوان نام برد. برنارد شاو رساله ها و کتبی درباره سوسیالیسم نوشته که از آن جمله است : فابیانیسم و امپراتوری و راهنمای زن باهوش بسوی سوسیالیسم و سرمایه داری . ( از فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به پانزده گفتار مجتبی مینوی شود.
فرهنگ فارسی
نویسنده ایرلندی وی در ۲۶ ژوئیه ۱۸۵۶ م . در دوبلین در خانواده ای تهی دست متولد شد در کودکی عشق به موسیقی را از مادر هنرمند خویش ارث برد .
