برنار اینو ( فرانسوی: Bernard Hinault ؛ زادهٔ ۱۴ نوامبر ۱۹۵۴ ) یک دوچرخه سوار بازنشستهٔ اهل فرانسه است که پنج بار برندهٔ تور دو فرانس شده است.
او یکی از شش دوچرخه سواری است که برندهٔ هر سه گرندتور شده است و به همراه آلبرتو کونتادور تنها دوچرخه سواری است که در هر گرندتور، بیش از یک بار قهرمان شده است. او پنج بار برندهٔ تور دو فرانس و دو بار در آن دوم شد. هم چنین در ۲۸ مرحله به پیروزی رسید که ۱۳ مرحلهٔ آن، تایم تریل انفرادی بود. اکنون اینو آخرین فرانسوی برندهٔ تور دو فرانس است.
اینو دوچرخه سواری حرفه ای را در سال ۱۹۷۴ آغاز کرد و پس از انتصاب سیریل گیمار ( دوست اینو ) به مقام مدیر ورزشی تیم ژیتان، به آن تیم پیوست. در سال ۱۹۷۷ در مسابقهٔ کریتریوم دوفینه شرکت کرد و استعداد خود را با غلبه بر بسیاری از مدعیان تور نشان داد.
در سال ۱۹۷۸، برندهٔ ووئلتا و مسابقات ملی فرانسه شد. هم چنین در ۱۹۷۸ و ۱۹۷۹ برندهٔ تور دو فرانس شد. در آغاز فصل ۱۹۸۰، هدف اینو و گیمار برنده شدن در هر سه مسابقهٔ مهم ( شامل تور، جیرو و قهرمانی جاده جهان ) بود. اینو در جیرو به پیروزی رسید. [ ۱] به دلیل مصدومیت زانو از تور انصراف داد؛ ولی در مسابقات قهرمانی جاده جهان قهرمان شد. در سال های ۱۹۸۱ و ۱۹۸۲ دوباره در تور برنده شد؛ ولی تور ۱۹۸۳ را به دلیل مشکل زانو از دست داد. در آن مسابقه، هم تیمی او، لوران فینیون به قهرمانی رسید.
در تور ۱۹۸۴ اینو با فاصلهٔ بیش از ۱۰ دقیقه نسبت به فینیون دوم شد. اینو به دلیل اختلاف نظر، از گیمار جدا شد و زیر نظر پل کوچلی، مربی سوئیسی، در تیم لا وی کلر قرار گرفت. اینو به کمک کوچلی به قهرمانی تور ۱۹۸۵ رسید. در آن مسابقات، گرگ لوموند که رکابزن خادم بود، توسط تیم تحت فشار بود که به جای تلاش برای پیروزی خود، به قهرمانی اینو کمک کند. در تور ۱۹۸۶، اینو ظاهراً برای پیروزی لوموند تلاش کرد. او به صورت تهاجمی رقابت می کرد و ادعا کرد که هدفش تضعیف روحیهٔ رقیبان است. در آلپ دوئز، اینو فرار زودهنگامی را آغاز کرد و فاصلهٔ زیادی ایجاد کرد. لوموند در سرپایینی او را تعقیب کرد و پیراهن طلایی را از هم تیمی خود گرفت.
پس از بازنشستگی در ۱۹۸۶، اینو به کشاورزی در برتانی بازگشت و در سازماندهی تور دو فرانس فعالیت کرد. او در پایان مراحل به برندگان مرحله و دارندگان پیراهن خوشامد می گفت. در سال ۲۰۰۸ او به دوچرخه سواری بازگشت. در ژوئیهٔ ۲۰۱۴ اعلام شد که اینو و لوموند در فیلم مستندی به کارگردانی جان دوور حضور خواهند داشت. این فیلم برای نخستین بار در ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۴ از ای اس پی ان پخش شد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو یکی از شش دوچرخه سواری است که برندهٔ هر سه گرندتور شده است و به همراه آلبرتو کونتادور تنها دوچرخه سواری است که در هر گرندتور، بیش از یک بار قهرمان شده است. او پنج بار برندهٔ تور دو فرانس و دو بار در آن دوم شد. هم چنین در ۲۸ مرحله به پیروزی رسید که ۱۳ مرحلهٔ آن، تایم تریل انفرادی بود. اکنون اینو آخرین فرانسوی برندهٔ تور دو فرانس است.
اینو دوچرخه سواری حرفه ای را در سال ۱۹۷۴ آغاز کرد و پس از انتصاب سیریل گیمار ( دوست اینو ) به مقام مدیر ورزشی تیم ژیتان، به آن تیم پیوست. در سال ۱۹۷۷ در مسابقهٔ کریتریوم دوفینه شرکت کرد و استعداد خود را با غلبه بر بسیاری از مدعیان تور نشان داد.
در سال ۱۹۷۸، برندهٔ ووئلتا و مسابقات ملی فرانسه شد. هم چنین در ۱۹۷۸ و ۱۹۷۹ برندهٔ تور دو فرانس شد. در آغاز فصل ۱۹۸۰، هدف اینو و گیمار برنده شدن در هر سه مسابقهٔ مهم ( شامل تور، جیرو و قهرمانی جاده جهان ) بود. اینو در جیرو به پیروزی رسید. [ ۱] به دلیل مصدومیت زانو از تور انصراف داد؛ ولی در مسابقات قهرمانی جاده جهان قهرمان شد. در سال های ۱۹۸۱ و ۱۹۸۲ دوباره در تور برنده شد؛ ولی تور ۱۹۸۳ را به دلیل مشکل زانو از دست داد. در آن مسابقه، هم تیمی او، لوران فینیون به قهرمانی رسید.
در تور ۱۹۸۴ اینو با فاصلهٔ بیش از ۱۰ دقیقه نسبت به فینیون دوم شد. اینو به دلیل اختلاف نظر، از گیمار جدا شد و زیر نظر پل کوچلی، مربی سوئیسی، در تیم لا وی کلر قرار گرفت. اینو به کمک کوچلی به قهرمانی تور ۱۹۸۵ رسید. در آن مسابقات، گرگ لوموند که رکابزن خادم بود، توسط تیم تحت فشار بود که به جای تلاش برای پیروزی خود، به قهرمانی اینو کمک کند. در تور ۱۹۸۶، اینو ظاهراً برای پیروزی لوموند تلاش کرد. او به صورت تهاجمی رقابت می کرد و ادعا کرد که هدفش تضعیف روحیهٔ رقیبان است. در آلپ دوئز، اینو فرار زودهنگامی را آغاز کرد و فاصلهٔ زیادی ایجاد کرد. لوموند در سرپایینی او را تعقیب کرد و پیراهن طلایی را از هم تیمی خود گرفت.
پس از بازنشستگی در ۱۹۸۶، اینو به کشاورزی در برتانی بازگشت و در سازماندهی تور دو فرانس فعالیت کرد. او در پایان مراحل به برندگان مرحله و دارندگان پیراهن خوشامد می گفت. در سال ۲۰۰۸ او به دوچرخه سواری بازگشت. در ژوئیهٔ ۲۰۱۴ اعلام شد که اینو و لوموند در فیلم مستندی به کارگردانی جان دوور حضور خواهند داشت. این فیلم برای نخستین بار در ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۴ از ای اس پی ان پخش شد. [ ۲]
wiki: برنار اینو