برنار - آنری لِوی ( فرانسوی: Bernard - Henri Lévy ; فرانسوی: ؛ زادهٔ ۵ نوامبر ۱۹۴۸ ) اندیشمند، شخصیت رسانه ای و نویسنده فرانسوی است. او از رهبران جنبش فیلسوفان نو در ۱۹۷۶ است.
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون جایزه مدیسی و جایزه انترالیه شده است.
... [مشاهده متن کامل]
لوی در سال ۱۹۴۸ در بنی صاف، الجزایر فرانسه، در یک خانواده ثروتمند سفاردی ( الجزایری - یهودی ) متولد شد. خانواده او چند ماه پس از تولدش به پاریس نقل مکان کرد. او پسر دینا و آندره لوی، مؤسس و مدیر یک شرکت الوار است و از این کسب و کار میلیونر شده است. پدرش در نبرد مونته کاسینو درجنگ جهانی دوم شرکت داشت.
او پس از فراغت از تحصیل از لیسه لویی له گرند در پاریس، در سال ۱۹۶۸ وارد اکول نرمال سوپریور و در سال ۱۹۷۱ با مدرکی در فلسفه فارغ التحصیل شد. استادان او روشنفکران و فلاسفه فرانسوی شامل ژاک دریدا و لوئی آلتوسر را شامل می شدند.
لوی پس از بازگشت به فرانسه مدرس دانشگاه استراسبورگ شد و درسی در زمینه معرفت شناسی تدریس کرد. او در اکول نرمال سوپریور نیز فلسفه تدریس کرد. او از مؤسسین مکتب فیلسوفان نو ( Nouveaux Philosophes ) بود. این مکتب گروهی از روشنفکران جوانی بود که پاسخ کمونیستی و سوسیالیستی به مه ۶۸ ناامیدشان کرده بود و به یک نقد اخلاقی غیر منعطف از جزم اندیشی های مارکسیستی و سوسیالیستی رسیدند. در سال ۱۹۷۷, برنامه تلویزیونی آپاستروف لوی را به همراه آندره گلوکسمن به عنوان یک فیلسوف دعوت کرد. در آن سال، او بربریت با یک چهره انسانی را منتشر کرد و استدلال کرد مارکسیسم ماهیتاً فاسد است.
لوی در این کتاب از آمریکا و غرب دموکراتیک به عنوان جهان نو که از افرادی غالباً صلح آمیز تشکیل شده که در حال تقلا برای محقق ساختن خود هستند. در این جهان کشورها به سان نقش آفرینانی عقلانی تصور می شوند که مقصود از آنان رفاه مادی برای شهروندانشان است. این جهان که بین هویت های ملی، فردیت سرگشته و ادعاهای برخیزنده گروه های به حاشیه رفته گرفتار است، در بحران روانی و سیاسی قرار دارد. پروژه لوی بسیج کردن منابع جهان نو برای نجات بخش هایی از جهان قدیم بوده است، اما از آنجا که جهان نو ( امپراتوری در عنوان کتاب ) دیگر نمی خواهد سروکار چندانی با جهان قدیم داشته باشد و اهمیتی به سوری ها یا کردها یا اویغورها نمی دهد به نظر می رسد این پروژه ناکام شده است. لوی چین، روسیه، ایران، ترکیه و اسلامگرایی رادیکال سنی را «پنج پادشاه» می خواند - بازیگرانی کارتون وار ولی وحشتناک که دارند از سردرگمی ما برای آزار ملل و محدودسازی دسترسی ما سوءاستفاده می کنند. لوی می گوید آمریکا که در لحظه عقب نشینی و تردید قرار دارد، باید بار دیگر برای آزادی موضع بگیرد. به نظر لوی آمریکا دهه ها ظاهری از یک نظم قابل قبول را در سطح گیتی برقرار کرد اما این «شرافتمندانه ترین کار» خود را به خاطر ترکیبی از سیاست سمی و فناوری واداده. به باور لوی ترامپ و زاکربرگ دو تیغه یک قیچی اند که دموکراسی را در خانه و رهبری را در خارج نابود کرده اند و «پنج پادشاه» لوی خلأ بزرگ ناشی از محو شدن امپراتوری را پر کرده اند. به نظر می رسد فراخوان او به کنش به معنای تقاضا از آمریکا برای مقابله همزمان با هر پنج کشور با فوریت یکسان است. لوی مبارزه برای تشکیل کشور مستقل کردی را قابل دفاع می داند. به نظر او او کردها به آمریکا و متحدانش برای جنگ با داعش پیوستند ولی هیچگاه پشتیبانی که برای استقلال شان امیدش را داشتند دریافت نکردند، و می گوید با وجود تلاشهایش برای گرد آوردن سیاستگذاران آمریکایی و اروپایی، «دموکراسی های خواهر کردها هنگامی که خانه های کردها در کرکوک مورد حمله شیمیایی و غارت قرار می گرفت کلمه ای به زبان نیاوردند. » به نوشته نیویورک تایمز، لوی به بار آخری که در لیبی در مسئله ای مشابه نقش آفرین بود اشاره ای نمی کند، او در سال ۲۰۱۱ آمریکا و اروپا را متقاعد کرد در لیبی مداخله کنند. مداخله ای که کشتاری که ممکن بود در بنغازی رخ دهد را متوقف کرد و به سرنگونی معمر قذافی کمک کرد ولی جنگ داخلی خونینی را موجب شد که تا به امروز ادامه دارد. لوی بیش از آن که به سبک سنگین کردن عواقب علاقه داشته باشد علاقمند به از تقدیر از خلوص نیت، شرافتمندی جنبش، قهرمانانگی موضع است. لوی تغییر نام انگلیسی ایران از Persia در سال ۱۹۳۵ را به خاطر درخواست آلمان از رضا شاه که علی الظاهر از مریدان آدولف هیتلر بوده و انگیزه آن را آریانیسم و تاثیرپذیری از نازیسم می داند. او در یک مصاحبه تلویزیونی گفت: «آلمان نازی به ایرانی ها گفت که ما آریایی های غرب هستیم و شما آریایی های شرق، . . . ما بر جهان مسلط خواهیم شد…» در فضای فکری فرانسه این اظهارات موجب تعجب تاریخ نگاران و متخصصین تاریخ ایران و خاورمیانه شد. نظرات لوی دربارهٔ ایران، توسط متخصصان، بدون بنیاد، نمونه ای از شارلاتانیسم و خنده دار نامیده شده است. امیر طاهری و فدراسیون یهودیان ایرانی آمریکایی این نظر لوی را نادرست دانسته اند.
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون جایزه مدیسی و جایزه انترالیه شده است.
... [مشاهده متن کامل]
لوی در سال ۱۹۴۸ در بنی صاف، الجزایر فرانسه، در یک خانواده ثروتمند سفاردی ( الجزایری - یهودی ) متولد شد. خانواده او چند ماه پس از تولدش به پاریس نقل مکان کرد. او پسر دینا و آندره لوی، مؤسس و مدیر یک شرکت الوار است و از این کسب و کار میلیونر شده است. پدرش در نبرد مونته کاسینو درجنگ جهانی دوم شرکت داشت.
او پس از فراغت از تحصیل از لیسه لویی له گرند در پاریس، در سال ۱۹۶۸ وارد اکول نرمال سوپریور و در سال ۱۹۷۱ با مدرکی در فلسفه فارغ التحصیل شد. استادان او روشنفکران و فلاسفه فرانسوی شامل ژاک دریدا و لوئی آلتوسر را شامل می شدند.
لوی پس از بازگشت به فرانسه مدرس دانشگاه استراسبورگ شد و درسی در زمینه معرفت شناسی تدریس کرد. او در اکول نرمال سوپریور نیز فلسفه تدریس کرد. او از مؤسسین مکتب فیلسوفان نو ( Nouveaux Philosophes ) بود. این مکتب گروهی از روشنفکران جوانی بود که پاسخ کمونیستی و سوسیالیستی به مه ۶۸ ناامیدشان کرده بود و به یک نقد اخلاقی غیر منعطف از جزم اندیشی های مارکسیستی و سوسیالیستی رسیدند. در سال ۱۹۷۷, برنامه تلویزیونی آپاستروف لوی را به همراه آندره گلوکسمن به عنوان یک فیلسوف دعوت کرد. در آن سال، او بربریت با یک چهره انسانی را منتشر کرد و استدلال کرد مارکسیسم ماهیتاً فاسد است.
لوی در این کتاب از آمریکا و غرب دموکراتیک به عنوان جهان نو که از افرادی غالباً صلح آمیز تشکیل شده که در حال تقلا برای محقق ساختن خود هستند. در این جهان کشورها به سان نقش آفرینانی عقلانی تصور می شوند که مقصود از آنان رفاه مادی برای شهروندانشان است. این جهان که بین هویت های ملی، فردیت سرگشته و ادعاهای برخیزنده گروه های به حاشیه رفته گرفتار است، در بحران روانی و سیاسی قرار دارد. پروژه لوی بسیج کردن منابع جهان نو برای نجات بخش هایی از جهان قدیم بوده است، اما از آنجا که جهان نو ( امپراتوری در عنوان کتاب ) دیگر نمی خواهد سروکار چندانی با جهان قدیم داشته باشد و اهمیتی به سوری ها یا کردها یا اویغورها نمی دهد به نظر می رسد این پروژه ناکام شده است. لوی چین، روسیه، ایران، ترکیه و اسلامگرایی رادیکال سنی را «پنج پادشاه» می خواند - بازیگرانی کارتون وار ولی وحشتناک که دارند از سردرگمی ما برای آزار ملل و محدودسازی دسترسی ما سوءاستفاده می کنند. لوی می گوید آمریکا که در لحظه عقب نشینی و تردید قرار دارد، باید بار دیگر برای آزادی موضع بگیرد. به نظر لوی آمریکا دهه ها ظاهری از یک نظم قابل قبول را در سطح گیتی برقرار کرد اما این «شرافتمندانه ترین کار» خود را به خاطر ترکیبی از سیاست سمی و فناوری واداده. به باور لوی ترامپ و زاکربرگ دو تیغه یک قیچی اند که دموکراسی را در خانه و رهبری را در خارج نابود کرده اند و «پنج پادشاه» لوی خلأ بزرگ ناشی از محو شدن امپراتوری را پر کرده اند. به نظر می رسد فراخوان او به کنش به معنای تقاضا از آمریکا برای مقابله همزمان با هر پنج کشور با فوریت یکسان است. لوی مبارزه برای تشکیل کشور مستقل کردی را قابل دفاع می داند. به نظر او او کردها به آمریکا و متحدانش برای جنگ با داعش پیوستند ولی هیچگاه پشتیبانی که برای استقلال شان امیدش را داشتند دریافت نکردند، و می گوید با وجود تلاشهایش برای گرد آوردن سیاستگذاران آمریکایی و اروپایی، «دموکراسی های خواهر کردها هنگامی که خانه های کردها در کرکوک مورد حمله شیمیایی و غارت قرار می گرفت کلمه ای به زبان نیاوردند. » به نوشته نیویورک تایمز، لوی به بار آخری که در لیبی در مسئله ای مشابه نقش آفرین بود اشاره ای نمی کند، او در سال ۲۰۱۱ آمریکا و اروپا را متقاعد کرد در لیبی مداخله کنند. مداخله ای که کشتاری که ممکن بود در بنغازی رخ دهد را متوقف کرد و به سرنگونی معمر قذافی کمک کرد ولی جنگ داخلی خونینی را موجب شد که تا به امروز ادامه دارد. لوی بیش از آن که به سبک سنگین کردن عواقب علاقه داشته باشد علاقمند به از تقدیر از خلوص نیت، شرافتمندی جنبش، قهرمانانگی موضع است. لوی تغییر نام انگلیسی ایران از Persia در سال ۱۹۳۵ را به خاطر درخواست آلمان از رضا شاه که علی الظاهر از مریدان آدولف هیتلر بوده و انگیزه آن را آریانیسم و تاثیرپذیری از نازیسم می داند. او در یک مصاحبه تلویزیونی گفت: «آلمان نازی به ایرانی ها گفت که ما آریایی های غرب هستیم و شما آریایی های شرق، . . . ما بر جهان مسلط خواهیم شد…» در فضای فکری فرانسه این اظهارات موجب تعجب تاریخ نگاران و متخصصین تاریخ ایران و خاورمیانه شد. نظرات لوی دربارهٔ ایران، توسط متخصصان، بدون بنیاد، نمونه ای از شارلاتانیسم و خنده دار نامیده شده است. امیر طاهری و فدراسیون یهودیان ایرانی آمریکایی این نظر لوی را نادرست دانسته اند.
