برمچیدن

لغت نامه دهخدا

برمچیدن. [ ب َ م َ دَ ] ( مص مرکب ) ( از: بر + مچ + -یدن ) لامسه کردن و دست مالیدن و سودن عضوی باشد بر عضو دیگر. ( برهان ). دست را به نرمی بر بدن کسی مالیدن. ( غیاث ) ( آنندراج ). آزمودن و تفتیش کردن با دست و سودن و خزیدن و کشیدن. ( ناظم الاطباء ) :
تو دلفریب جهانی بشیوه خوبی
ببرمچیدن یوسف ببوی یعقوبی.
لطیفی.
دو دست من و دو پای من ببینید که من من ، ببسوئید، ببرمچید وبدانید که جان گوشت و استخوان ندارد. ( ترجمه دیاتسارون ص 370 ). عَرْک ؛ کوهان برمچیدن تا فربه هست یا نه. ( تاج المصادر بیهقی ). عروک ، لموش ؛ آن شتر که کوهانش ببرمچند تا فربه است یا نه. ( السامی فی الاسامی ). غَبط؛ برمچیدن گوسفند را تا فربه هست یا نه ، یعنی گرفتن پشت گوسپند بدست و دیدن. ( مجمل اللغة ). نَبض ؛ آنجا که طبیب ببرمچد از دست. ( السامی فی الاسامی ). و رجوع به برمجیدن و مچیدن شود.

فرهنگ معین

(بَ. مَ دَ ) (مص م . ) نک برماسیدن .

فرهنگ عمید

سودن، دست مالیدن، دست کشیدن به چیزی.

پیشنهاد کاربران

بپرس