برمنش

بَرمَنش: والا منش، خودپسن، مغرور، ارجمند، گرامی

برمنش از واژه پهلوی "اپرمنشن" گرفته شده است. اپر منشن از دو بخش اپر که در پارسی دری بر، و از منشن که در پارسی درسی منش شده است ساخته شده است. منش به چم اندیشه است و در امیزش با بر به چم خودپسندی است.

شهِ بَرمَنِش را خوش آمد سَخُن/ که آن سروِ پروین رخ افگند بُن ( شاهنامه - گفتار اندر خواب دیدن ضحّاک )