برمخیده. [ ب َ م َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) مخالف و خودرای و عاق و عاصی شده. ( برهان ). فرزند عاق که فرمان مادر و پدر نبرد. ( اوبهی ) : مر او را یکی برمخیده پسر ز مهر جهان بر پدر کینه ور.
ابوشکور.
و رجوع به برمخیدن شود.
فرهنگ عمید
ویژگی فرزند خودسر و نافرمان، عاق والدین: مر او را بُدی برمخیده پسر / ز بهر جهان بر پدر کینه ور (ابوشکور: شاعران بی دیوان: ۱۰۲ ).
