برقوق
لغت نامه دهخدا
برقوق. [ ب َ ] ( ع اِ )جابزگ. ( یادداشت مؤلف ). اجاص صغار. || مشمش. زردآلو. ( یادداشت مؤلف ). خلوگرده. ترش هلو. آلوچه. خلی. خولی. خالودار. خلوخلی. ( یادداشت مؤلف ).
برقوق. [ ب ُ ] ( اِخ ) اولین سلطان ممالیک برجی در مصر که از 784 تا 801 هَ.ق. حکومت کرده و ظاهراً ابوسعید کنیه داشته است. رجوع به سیف الدین برقوق ظاهر و ترجمه سلاطین اسلام لین پول ص 72 شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱- آلو ۲- آلوچه
اولین سلطان ممالیک برجی در مصر که از ۷۸۴ تا ۸٠۱ ه . ف . حکومت کرده و ظاهرا ابو سعید کنیه داشته است .
پیشنهاد کاربران
در زبان گیلکی :
خولی : گوجه سبز، آلوچه
تلفظ صحیح : خُلی kholi
خولی دار : درخت آلوچه، درخت گوجه سبز
تلفظ صحیح : خُلی دار kholi d�r
خولی : گوجه سبز، آلوچه
تلفظ صحیح : خُلی kholi
خولی دار : درخت آلوچه، درخت گوجه سبز
تلفظ صحیح : خُلی دار kholi d�r