بُرقَعی، ابوالفضل (قم ۱۲۸۷ـ تهران ۱۳۷۲ش)
بُرقَعی، ابوالفضل
روحانی و نویسندۀ ایرانی. درس طلبگی را از مدرسۀ رضویه آغاز کرد. چند سالی در قم بود تا آن که در اواخر دهۀ ۱۳۳۰ با حمایت آیت اله کاشانی به مسجد گذر وزیردفتر آمد. طی این سال ها با فدائیان اسلام و آیت اله کاشانی همکاری داشت. درگیری وی در مسجد محل اقامتش، به تدریج او را به مقابله با برخی مراسم مذهبی کشاند. زندگی برقعی را به سه دوره می توان تقسیم کرد: دوره ای که وی به آرامی به سراغ برخی از گرایش ها مانند تصوف و غیره رفته و آن ها را به منزلۀ خرافه و بدعت انکار می کند. دورۀ دوم، زمانی که وی به سراغ برخی از باورهای عامیانۀ شیعی رفته و اندک اندک از آن ها به مثابۀ خرافه یاد می کند. در مرحلۀ سوم پا را فراتر گذاشته، از اصل تشیع انتقاد می کند و در نهایت به وهابیت می رسد و به تبلیغ علیه شعایر شیعی می پردازد و اصول و ارکان تشیع را به چالش می کشد. برقعی در اسفند ۱۳۵۷ اطلاعیه ای در حمایت از انقلاب اسلامی منتشر کرد، اما به سرعت از انقلاب روی گردان شد. وی پس از پیروزی انقلاب به دلیل فعالیت های ضد شیعی مدتی زندانی و سپس به یزد تبعید شد و پس از بازگشت در تهران زندگی می کرد. ازجمله آثار اوست: عقاید امامیه اثنی عشریه؛ حکومت جمهوری اسلامی،؛ خرافات وفور در زیارت قبور؛ تضاد مفاتیح الجنان با قرآن؛ رهنمود سنت در رد اهل بدعت.
بُرقَعی، ابوالفضل
روحانی و نویسندۀ ایرانی. درس طلبگی را از مدرسۀ رضویه آغاز کرد. چند سالی در قم بود تا آن که در اواخر دهۀ ۱۳۳۰ با حمایت آیت اله کاشانی به مسجد گذر وزیردفتر آمد. طی این سال ها با فدائیان اسلام و آیت اله کاشانی همکاری داشت. درگیری وی در مسجد محل اقامتش، به تدریج او را به مقابله با برخی مراسم مذهبی کشاند. زندگی برقعی را به سه دوره می توان تقسیم کرد: دوره ای که وی به آرامی به سراغ برخی از گرایش ها مانند تصوف و غیره رفته و آن ها را به منزلۀ خرافه و بدعت انکار می کند. دورۀ دوم، زمانی که وی به سراغ برخی از باورهای عامیانۀ شیعی رفته و اندک اندک از آن ها به مثابۀ خرافه یاد می کند. در مرحلۀ سوم پا را فراتر گذاشته، از اصل تشیع انتقاد می کند و در نهایت به وهابیت می رسد و به تبلیغ علیه شعایر شیعی می پردازد و اصول و ارکان تشیع را به چالش می کشد. برقعی در اسفند ۱۳۵۷ اطلاعیه ای در حمایت از انقلاب اسلامی منتشر کرد، اما به سرعت از انقلاب روی گردان شد. وی پس از پیروزی انقلاب به دلیل فعالیت های ضد شیعی مدتی زندانی و سپس به یزد تبعید شد و پس از بازگشت در تهران زندگی می کرد. ازجمله آثار اوست: عقاید امامیه اثنی عشریه؛ حکومت جمهوری اسلامی،؛ خرافات وفور در زیارت قبور؛ تضاد مفاتیح الجنان با قرآن؛ رهنمود سنت در رد اهل بدعت.