برقاوات

لغت نامه دهخدا

برقاوات. [ ب َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ برقاء. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). خاکهای با سنگ و گل و ریگ درآمیخته. ( منتهی الارب ). رجوع به برقاء شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس