برق آبی. برقِ آبی یا آب برق یا هیدروالکتریسیته ( به انگلیسی: hydroelectricity ) ، برق تولید شده از نیروگاه آبی است. در سال ۲۰۱۵، نیروگاه برق آبی ۱۶٫۶٪ از کل برق جهان و ۷۰٪ از کل برق تجدیدپذیر را تولید کرده است[ ۱] و انتظار می رود برای ۲۵ سال آینده هر سال حدود ۳٫۱٪ افزایش یابد.
نیروگاههای برق آبی در ۱۵۰ کشور جهان تولید می شود. در سال ۲۰۱۳ در منطقه آسیا - اقیانوسیه ۳۳ درصد نیروی برق آبی جهان تولید می شود. چین با تولید ۹۱۸ ترا وات ساعت در سال ۲۰۱۳ بزرگترین تولیدکننده برق آبی جهان است، که معادل ۱۶٫۹٪ از مصرف برق داخلی این کشور می باشد.
هزینه برق آبی نسبتاً کم بوده و این امر آن را به یک منبع رقابتی تولید برق تجدیدپذیر تبدیل کرده است. نیروگاه آبی برخلاف نیروگاه های زغال سنگی یا گازی، هیچ آبی مصرف نمی کند. نیروگاه های دارای سد و مخزن همچنین انعطاف پذیری زیادی در تولید برق دارند، زیرا مقدار برق تولید شده توسط نیروگاه می تواند خیلی سریع ( در عرض چند ثانیه ) بالا یا پایین برده شود تا با نیازهای متغیر انرژی سازگار گردد. پس از احداث مجتمع برق آبی، این پروژه هیچ زباله مستقیمی تولید نمی کند، و انتشار گازهای گلخانه ای از آن خیلی کمتر از نیروگاه های فتوولتائیک و قطعاً نیروگاه های سوخت فسیلی است. [ ۲] با این حال، هنگامی که در مناطق پست جنگل های بارانی ساخته شوند، که در آن زیرِ آب رفتن بخشی از جنگل ناگریز است، می توانند باعث انتشار مقدار قابل توجهی گازهای گلخانه ای شوند.
احداث یک مجموعه برق آبی می تواند تأثیرات قابل توجهی در محیط زیست داشته باشد که عمدتاً شامل از دست دادن زمین های قابل کشت و جابجایی جمعیت است. احداث آنها همچنین اکولوژی رودخانه درگیر را مختل می کند، و روی زیستگاه ها، اکوسیستم ها و الگوهای لجن زدگی و فرسایش تأثیر می گذارد. با اینکه سدها می توانند خطرات ناشی از طغیان را کاهش دهند، اما در عین حال احتمال شکست سد نیز وجود دارد که می تواند فاجعه انگیز باشد.
پتانسیل فنی توسعه انرژی برق آبی در سراسر جهان بسیار بیشتر از تولید واقعی است: درصد ظرفیت برق آبی بالقوه که توسعه نیافته است در اروپا ۷۱٪، در آمریکای شمالی ۷۵٪، در آمریکای جنوبی ۷۹٪، در آفریقا ۹۵٪، در خاورمیانه ۹۵٪ و در آسیا - اقیانوسیه ۸۲٪ است. [ ۳] با توجه به مسائل سیاسی ساخت مخازن جدید در کشورهای غربی، محدودیت های اقتصادی در جهان سوم و فقدان سیستم انتقال برق در مناطق توسعه نیافته، شاید فقط ۲۵٪ از پتانسیل های قابل بهره برداری فنی باقیمانده را می توان تا قبل از سال ۲۰۵۰ توسعه داد، که عمده آن در منطقه آسیا - اقیانوسیه است. برخی از کشورها پتانسیل برق آبی خود را بسیار توسعه داده اند و فضای کمی برای رشد دارند: برای مثال سوئیس از ۸۸٪ و مکزیک از ۸۰٪ ظرفیت خود استفاده کرده است. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنیروگاههای برق آبی در ۱۵۰ کشور جهان تولید می شود. در سال ۲۰۱۳ در منطقه آسیا - اقیانوسیه ۳۳ درصد نیروی برق آبی جهان تولید می شود. چین با تولید ۹۱۸ ترا وات ساعت در سال ۲۰۱۳ بزرگترین تولیدکننده برق آبی جهان است، که معادل ۱۶٫۹٪ از مصرف برق داخلی این کشور می باشد.
هزینه برق آبی نسبتاً کم بوده و این امر آن را به یک منبع رقابتی تولید برق تجدیدپذیر تبدیل کرده است. نیروگاه آبی برخلاف نیروگاه های زغال سنگی یا گازی، هیچ آبی مصرف نمی کند. نیروگاه های دارای سد و مخزن همچنین انعطاف پذیری زیادی در تولید برق دارند، زیرا مقدار برق تولید شده توسط نیروگاه می تواند خیلی سریع ( در عرض چند ثانیه ) بالا یا پایین برده شود تا با نیازهای متغیر انرژی سازگار گردد. پس از احداث مجتمع برق آبی، این پروژه هیچ زباله مستقیمی تولید نمی کند، و انتشار گازهای گلخانه ای از آن خیلی کمتر از نیروگاه های فتوولتائیک و قطعاً نیروگاه های سوخت فسیلی است. [ ۲] با این حال، هنگامی که در مناطق پست جنگل های بارانی ساخته شوند، که در آن زیرِ آب رفتن بخشی از جنگل ناگریز است، می توانند باعث انتشار مقدار قابل توجهی گازهای گلخانه ای شوند.
احداث یک مجموعه برق آبی می تواند تأثیرات قابل توجهی در محیط زیست داشته باشد که عمدتاً شامل از دست دادن زمین های قابل کشت و جابجایی جمعیت است. احداث آنها همچنین اکولوژی رودخانه درگیر را مختل می کند، و روی زیستگاه ها، اکوسیستم ها و الگوهای لجن زدگی و فرسایش تأثیر می گذارد. با اینکه سدها می توانند خطرات ناشی از طغیان را کاهش دهند، اما در عین حال احتمال شکست سد نیز وجود دارد که می تواند فاجعه انگیز باشد.
پتانسیل فنی توسعه انرژی برق آبی در سراسر جهان بسیار بیشتر از تولید واقعی است: درصد ظرفیت برق آبی بالقوه که توسعه نیافته است در اروپا ۷۱٪، در آمریکای شمالی ۷۵٪، در آمریکای جنوبی ۷۹٪، در آفریقا ۹۵٪، در خاورمیانه ۹۵٪ و در آسیا - اقیانوسیه ۸۲٪ است. [ ۳] با توجه به مسائل سیاسی ساخت مخازن جدید در کشورهای غربی، محدودیت های اقتصادی در جهان سوم و فقدان سیستم انتقال برق در مناطق توسعه نیافته، شاید فقط ۲۵٪ از پتانسیل های قابل بهره برداری فنی باقیمانده را می توان تا قبل از سال ۲۰۵۰ توسعه داد، که عمده آن در منطقه آسیا - اقیانوسیه است. برخی از کشورها پتانسیل برق آبی خود را بسیار توسعه داده اند و فضای کمی برای رشد دارند: برای مثال سوئیس از ۸۸٪ و مکزیک از ۸۰٪ ظرفیت خود استفاده کرده است. [ ۳]
wiki: برق آبی