برفره

لغت نامه دهخدا

برفره. [ ب َ ف َ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) بمعنی برفرباشد که شأن و شوکت و عظمت است. ( برهان ). شوکت و علو قدر و منزلت. ( ناظم الاطباء ). رجوع به برفر شود.

فرهنگ فارسی

بمعنی برفر باشد که شان و شوکت و عظمت است شوکت و علوقدر و منزلت .

پیشنهاد کاربران

بپرس