برفراشتن

لغت نامه دهخدا

برفراشتن. [ ب َ ف َ ت َ ] ( مص مرکب ) برافراشتن. بلند کردن.
- برفراشتن به فلک ؛ بسیار بلند و باشکوه ساختن :
مقصود کاخ و حجره و ایوان نگاشتن
کاشانه های سربفلک برفراشتن
آنست تا دمی بمراد دل اندر او
با دوستان یکدل دل شاد داشتن.
؟
- سر برفراشتن ایوان ؛ بسیار بلند بردن و باشکوه کردن آن :
چو سیستان ز خلف ری ز رازیان بستد
وز اوج کیوان سر برفراشت ایوان را.
ناصرخسرو.
و رجوع به افراشتن شود.

فرهنگ فارسی

برافراشتن بلند کردن .

پیشنهاد کاربران

بپرس