برفر

لغت نامه دهخدا

برفر. [ ب َ ف َ ] ( اِ مرکب ) شأن و شوکت و علو قدرو منزلت. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). مرکب از «بر» بمعنی بالا و بلندی است و «فر» و آنرا برفره نیز گویند.

فرهنگ عمید

شٲن و شوکت، شکوه، بلندی قدر و منزلت.

پیشنهاد کاربران

بپرس