برغون

لغت نامه دهخدا

برغون. [ ب َ ] ( اِخ ) دهی از دهستان پشت کوه باشت و بابوئی بخش گچساران شهرستان بهبهان. کوهستانی ، معتدل ، مالاریائی. سکنه آن 150 تن. آب آن ازقنات و محصول آن غلات ، شلتوک ، کنجد، حبوبات و لبنیات است. شغل اهالی زراعت و حشم داری و صنایع دستی زنان عبا و گلیم بافی است. راه مالرو، ساکنین از طایفه باشت و بابوئی هستند. ( از فرهنگجغرافیایی ایران ج 6 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس