برعم

لغت نامه دهخدا

برعم. [ ب ُ ع ُ ] ( ع اِ ) بُرعمة. بُرعومه. بُرعوم. غلاف میوه درخت. ( منتهی الارب ). پوست گل. ( مهذب الاسماء ) ( آنندراج ). غلاف گل. ( مهذب الاسماء ). || شکوفه یا غنچه ناشکفته. ج ، براعیم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). شکوفه درخت پیش از آنکه بازشکفد. ( مهذب الاسماء ). و رجوع به مترادفات کلمه شود.

فرهنگ فارسی

برعمه برعومه .

پیشنهاد کاربران

بپرس