برطپیدن

لغت نامه دهخدا

برطپیدن. [ ب َ طَ دَ ]( مص مرکب ) طپیدن. تپیدن. بی قراری کردن :
نرنجم ز خصمان اگر برطپند
کزین آتش پارسی در تبند.
سعدی.
- دل برطپیدن ؛ مضطرب و پریشان شدن :
چو ارجاسب پیکار زآنگونه دید
ز غم سست گشت و دلش برطپید.
فردوسی.
و رجوع به طپیدن و تپیدن شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس