برطپیدن. [ ب َ طَ دَ ]( مص مرکب ) طپیدن. تپیدن. بی قراری کردن : نرنجم ز خصمان اگر برطپندکزین آتش پارسی در تبند.سعدی.- دل برطپیدن ؛ مضطرب و پریشان شدن : چو ارجاسب پیکار زآنگونه دیدز غم سست گشت و دلش برطپید.فردوسی.و رجوع به طپیدن و تپیدن شود.