برشگال

[ویکی فقه] بَرْشگال، سومین فصل سال در تقسیم بندی مردم شبه قاره به معنای موسم باران می باشد؛ در این نوشتار اصل واژه را بررسی و به برشکال از زبان شاعران در دوره اسلامی می پردازیم.
بَرْشگال، سومین فصل سال در تقسیم بندی مردم شبه قاره به معنای موسم باران. بتقریب، با ماه های مرداد و شهریور (= ژوئیه و اوت) مطابقت دارد.
← ریشه واژه برشگال
وَرْشاکال در دوره اسلامی، به عنوان یکی از مضامین شعری، در زبان شاعرانِ فارسی گوی شبه قاره هند و همچنین سخنوران ایرانی، با توجه به امکان تبدیل حرف «واو» به «ب» در هر دو زبان فارسی و هندی، به صورت بَرشکال و بَرشگال با اندک تغییر لفظی، کاربرد زیادی داشته است.
← بیدل هندی
(۱) عبدالقادربن عبدالخالق بیدل دهلوی، دیوان بیدل، دلو ۱۳۴۲. (۲) احمد دهلوی، فرهنگ آصفیّه، لاهور ۱۹۸۶. (۳) طالب آملی، کلیات اشعار ملک الشعراء طالب آملی، چاپ طاهری شهاب، تهران (تاریخ مقدمه ۱۳۴۶ ش). (۴) اسدالله بن عبدالله غالب دهلوی، کلیات غالب فارسی، چاپ مرتضی حسین فاضل لکهنوی، لاهور ۱۹۶۷. (۵) مسعود سعد سلمان، دیوان مسعود سعد سلمان، چاپ رشید یاسمی، تهران ۱۳۶۲ ش. (۶) احمد عبدالعزیز نائطی، آصف اللغات، حیدرآباد دکن ۱۳۳۴. (۷) Ma ¦ nk H ¦ nd ¦ kosh، ed Ram Chander Verma، Allahabad ۱۹۹۱. (۸) Monier Monier-Williams، A Sanskrit-English dictionary، Oxford ۱۹۷۹. (۹) Ram Chander Verma، Sank shipt H ¦ nd ¦ Shabd sa ¦ gar، ed Karuna ¦ Pot ¦ Tripethi، Benares ۱۹۸۷.