برشکفتن

لغت نامه دهخدا

برشکفتن. [ ب َ ش ِ ک ُ ت َ ] ( مص مرکب ) شکفتن :
شهنشه ز شادی چو گل برشکفت
بخندید در روی درویش و گفت.
سعدی.
ملک زین حکایت چنان برشکفت
که چیزش ببخشید و چیزش نگفت.
سعدی.
و رجوع به شکفتن شود.

فرهنگ فارسی

شکفتن .

فرهنگ معین

( ~. ش ِ کُ تَ ) (مص ل . ) کنایه از: شادمان شدن ، به هیجان آمدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس