برشکفتن. [ ب َ ش ِ ک ُ ت َ ] ( مص مرکب ) شکفتن : شهنشه ز شادی چو گل برشکفت بخندید در روی درویش و گفت.سعدی.ملک زین حکایت چنان برشکفت که چیزش ببخشید و چیزش نگفت.سعدی.و رجوع به شکفتن شود.