برشته کشیدن. [ ب ِ رِ ت َ / ت ِ ک َ / ک ِ دَ ]( مص مرکب ) منظم کردن. منظم ساختن. || بنظم درآوردن. بند کردن ، چنانکه دانه های جواهر در گردن بند یا تسبیح : ز عمر بهره همین گشت مر مرا که بشعر برشته میکشم این زر و در و مرجان را.
ناصرخسرو.
- برشته نظم کشیدن ؛ نظم کردن. سرودن. شعر گفتن. منظوم ساختن. - || منظم ساختن. منظم گرداندن. تنظیم کردن. برشته کشیدن. تعکیف. ( منتهی الارب ).