بِرِسون، روبر (۱۹۰۷ـ۱۹۹۹)(Bresson, Robert)
بِرِسون، روبر
کارگردان و فیلم نامه نویس فرانسوی. اصرارش بر بازیگریِ فراواقعی(معمولاً با بازیگران آماتور) و خلقِ تصاویری ساده و سیاه و سفید با ترکیب بندیِ دقیق، او را قادر ساخته است بر درون مایه های اصلی آثارش تمرکز کند. تأثیرپذیری او از داستایوسکی، رمان نویس روس، در جیب بر (۱۹۵۹) و محاکمۀ ژاندارک(۱۹۶۱) مشهود است. هرچند برسون فیلم های کمی ساخته است، آثارش که بیشتر بیانگر دل مشغولی او به احساس شخصیت هاست تا کنش آنان، در زمرۀ شاهکارهای سینمای فرانسه برشمرده می شوند. خاطرات کشیشِ روستا (۱۹۵۰) به رنج و اَلَم روحیِ کشیشی رو به مرگ می پردازد؛ یک محکوم به مرگ فرار کرده است (۱۹۵۶)، شرح تلاش جان فرسای زندانی ای برای فرار از زندان نازی هاست. برسون در برومون ـ لاموت به دنیا آمد. هنر و فلسفه آموخت و پیش از آن که در میانۀ دهۀ ۱۹۳۰ به فیلم نامه نویسی و سینما روآورد، مدتی به نقاشی و عکاسی پرداخت. امور جمعی(۱۹۳۴) نخستین فیلم او در مقام کارگردانی فیلمِ کوتاه و کمدی بود، ولی دهۀ ۱۹۴۰ را بیشتر به فیلم نامه نویسی پرداخت. در جنگ جهانی دوم نازی ها او را اسیر کردند، مدتی را در اردوگاهِ کار اجباری گذراند، و پس از آزادی، نمایش به شدت مذهبی فرشته های گناه (۱۹۴۳) را ساخت. خانم های جنگل بولونی (۱۹۴۴) دومین فیلم برسون است که گفت وگوهایش را ژان کوکتو نوشت. این فیلم نیز همچون فیلم فرشته های گناه از حال و هوایی انتزاعی و عرفانی برخوردار است.
بِرِسون، روبر
کارگردان و فیلم نامه نویس فرانسوی. اصرارش بر بازیگریِ فراواقعی(معمولاً با بازیگران آماتور) و خلقِ تصاویری ساده و سیاه و سفید با ترکیب بندیِ دقیق، او را قادر ساخته است بر درون مایه های اصلی آثارش تمرکز کند. تأثیرپذیری او از داستایوسکی، رمان نویس روس، در جیب بر (۱۹۵۹) و محاکمۀ ژاندارک(۱۹۶۱) مشهود است. هرچند برسون فیلم های کمی ساخته است، آثارش که بیشتر بیانگر دل مشغولی او به احساس شخصیت هاست تا کنش آنان، در زمرۀ شاهکارهای سینمای فرانسه برشمرده می شوند. خاطرات کشیشِ روستا (۱۹۵۰) به رنج و اَلَم روحیِ کشیشی رو به مرگ می پردازد؛ یک محکوم به مرگ فرار کرده است (۱۹۵۶)، شرح تلاش جان فرسای زندانی ای برای فرار از زندان نازی هاست. برسون در برومون ـ لاموت به دنیا آمد. هنر و فلسفه آموخت و پیش از آن که در میانۀ دهۀ ۱۹۳۰ به فیلم نامه نویسی و سینما روآورد، مدتی به نقاشی و عکاسی پرداخت. امور جمعی(۱۹۳۴) نخستین فیلم او در مقام کارگردانی فیلمِ کوتاه و کمدی بود، ولی دهۀ ۱۹۴۰ را بیشتر به فیلم نامه نویسی پرداخت. در جنگ جهانی دوم نازی ها او را اسیر کردند، مدتی را در اردوگاهِ کار اجباری گذراند، و پس از آزادی، نمایش به شدت مذهبی فرشته های گناه (۱۹۴۳) را ساخت. خانم های جنگل بولونی (۱۹۴۴) دومین فیلم برسون است که گفت وگوهایش را ژان کوکتو نوشت. این فیلم نیز همچون فیلم فرشته های گناه از حال و هوایی انتزاعی و عرفانی برخوردار است.
wikijoo: برسون،_روبر_(۱۹۰۷ـ۱۹۹۹)