برسختن

لغت نامه دهخدا

برسختن. [ ب َ س َ ت َ] ( مص مرکب ) سختن. سنجیدن. عیار گرفتن :
ز بس برسختن زرش بجای مادحان هزمان
ز کپان بگسلد ناره ز شاهین بگسلد پله.
فرخی.
ذهن تو و سنگ تو بمقدار حقیقت
برسخت همه فایده روح بمعیار.
سنایی.
چو برسختم اندیشه کارخویش
همین گوشه دیدم سزاوار خویش.
نظامی.
و رجوع به سختن شود.

فرهنگ فارسی

سختن سنجیدن .

فرهنگ معین

(بَ. سَ تَ ) (مص م . ) ۱ - آزمودن . ۲ - سنجیدن .

فرهنگ عمید

= سختن

پیشنهاد کاربران

" شعر من بدید و از چند نوع مرا بر سخت. بمراد او آمدم".
بر سخت بفتح سین
یعنی مرا امتحان کرد.
آزمود.
چهار مقاله نظامی عروضی سمرقندی
مقاله دوم حکایت پنجم

بپرس