برده داری مزدی

برده داری مزدی اصطلاحی است که از آن، با تأکید بر شباهت بین خریدن و اجاره کردن یک انسان، برای تشبیه کار مزدی به برده داری استفاده می شود. این اصطلاح معمولاً به وضعیتی اشاره دارد که زندگی فرد به دستمزد یا حقوق بستگی کامل و ضروری دارد. [ ۱] [ ۲]
اصطلاح «برده داری مزدی» برای انتقاد از بهره کشی از کار و قشربندی اجتماعی مورد استفاده قرار گرفته است. بهره کشی در نبود قدرت چانه زنیِ برابر بین نیروی کار و سرمایه دیده می شود؛ خصوصاً زمانی که کارگران با دستمزد پایین و در شرایط کاری بدی کار می کنند. [ ۳] قشربندی را نیز می توان در نبود خودمدیریتی کارگران، انتخاب های کاریِ راضی کننده، و اوقات فراغت دید. [ ۴] [ ۵] [ ۶] نقد قشربندی اجتماعی دامنهٔ وسیع تری از انتخاب های کاری را دربر می گیرد که به دلیل فشارهای جامعهٔ سلسله مراتبی گرفته شده اند تا فرد به کارهایی نه چندان رضایت بخش بپردازد که او را زیر تهدید گرسنگی، فقر، بدنامی و خفت اجتماعی از «شخصیت نوعی» اش[ ۷] محروم می کند. [ ۸] [ ۹] [ ۴]
شباهت ها بین کار مزدی و برده داری تا سیسرون در روم باستان و رسالهٔ در باب وظیفه قدمت دارد. [ ۱۰] با ظهور انقلاب صنعتی، متفکرانی چون پیر - ژوزف پرودون و کارل مارکس به این شباهت بیشتر پرداختند. [ ۱۱] [ ۱۲] در همین زمان لادایت ها بر انسان زدایی ناشی از ظهور ماشین ها تأکید داشتند. پیش از جنگ داخلی آمریکا، مدافعان برده داریِ سیاه پوستان در جنوب به ایدهٔ برده داری مزدی متوسل شدند تا شرایط بردگان خود را با کارگران در شمال مقایسه کنند. [ ۱۳] [ ۱۴] ایالات متحدهٔ آمریکا پس از جنگ داخلی برده داری را لغو کرد، با این حال، فعالان اتحادیه های کارگری این استعاره را مفید و مناسب یافتند. در عصر طلایی آمریکا، به گفتهٔ لارنس گلیک من، «ارجاع ها در مطبوعات کارگری فراوان بود و به سختی می شد یک سخنرانی از رهبری کارگری بدون این عبارت پیدا کرد. »[ ۱۵]
معرفی کار مزدی در بریتانیای قرن ۱۸ در ابتدا با مقاومت مواجه شد که به ظهور اصول سندیکالیسم انجامید. [ ۱۶] [ ۱۷] [ ۱۸] [ ۱۹] برخی از سازمان های کارگری و فعالان کارگری از خودمدیریتی کارگران و تعاونی کارگری به عنوان آلترناتیوی برای کار مزدی سخن گفته اند. [ ۵] [ ۱۸]