برده داری در برزیل

برده داری در برزیل ( به انگلیسی: Slavery in Brazil ) خیلی پیش از زمانی که پرتغالی های اولیه در سال ۱۵۳۲ مستقر شوند، شروع شده بود، بدین ترتیب که یکی از قبایل افراد دیگری را به بردگی می گرفت. بعداً استعمارگران، در مراحل اولیه استقرار برای سرپا نگه داشتن اقتصاد خود به کار افراد بومی شدیداً نیاز داشتند، و برای این منظور سیاحان سفرهایی انجام می دادند و مردم بومی را دستگیر و به بردگی می گرفتند، بومیان، این سیاحان را باندیراس می نامیدند. وارد کردن برده های آفریقایی در اواسط قرن ۱۶ شروع شد، اما برده گیری از مردم بومی برزیل تا قرنهای ۱۷ و ۱۸ ادامه داشت. [ ۱]
در دوران تجارت برده آتلانتیک برزیل بیش از هر کشور دیگر برده وارد کرد. از سال ۱۵۰۱ تا سال ۱۸۶۶ حدود ۹/۴ میلیون برده از آفریقا به برزیل آورده شدند. تا اوایل دهه ۱۸۵۰، بیشتر برده های آفریقایی که به سواحل برزیل آورده می شدند در بنادر ساحلی غرب آفریقای مرکزی مخصوصاً در لواندا ( آنگولای کنونی ) به زور سوار کشتی می شدند. امروزه، به استثناء نیجریه، بیشترین مردم آفریقائی تبار در برزیل مستقرند. کار بردگان نیروی محرکه رشد اقتصاد شکر در برزیل بود، و صادرات اصلی مستعمره از سال ۱۶۰۰تا سال ۱۶۵۰، شکر بود. ذخایر طلا و الماس برزیل در سال ۱۶۹۰ کشف شد، که محرک افزایش واردات بردگان آفریقایی برای پیشبرد این بازار سودآور جدید شد. سیستم های حمل و نقل برای زیرساخت های معدن توسعه یافت، و جمعیت از مهاجرانی که مایل به شرکت در جستجوی معدن طلا و الماس بودند رشد پیدا کرد. بعد از افت صنعت معدن در نیمه دوم قرن ۱۸ تقاضا برای برده های آفریقایی کاهش نیافت. پرورش دام و تولید مواد غذایی پس از رشد جمعیت گسترش یافت، که هر دو به شدت بر کار بردگان متکی بود. ازسال ۱۷۰۰ تا سال ۱۸۰۰ تعداد ۱٫۷ میلیون برده را از آفریقا به برزیل وارد کردند و افزایش قهوه در دهه ۱۸۳۰ باعث گسترش بیشتر تجارت برده شد. [ ۲]
برزیل آخرین کشور در جهان غرب بود که برده داری را لغو کرد. تا زمان لغو برده داری در سال ۱۸۸۸، حدود چهار میلیون برده از آفریقا به برزیل وارد شده بودند، که ۴۰ درصد ازکل بردگان انتقالی به قاره آمریکا را شامل می شدند. برای مقایسه ۱۰٪ آن ها به ایالات متحده آمریکا رسیدند. با وجود لغو بردگی در قرن ۲۱ هنوز مردمی در برزیل هستند که در شرایط مشابه بردگی کار می کنند. [ ۳]