بردسکن

ترتیب زمانی نام این شهر را زبسک، بردمسکن، دست برکن، برداسکن و بردسکن گفته اند که در مورد هر یک از این نام ها دیدگاه های گوناگونی وجود دارد.
• نام بردسکن را می توان برگرفته از بَردْ به معنی سنگ در زبان کردی و مسکن به معنی سامن یا اسکان برداشت می شود. با نگاهی به آب بردسکن که بسیار سرد است و به آب نوبهار معروف است شاید بتوان به این دلیل نامگذاری نزدیک تر شد؛ بنابراین بردسکن سرزمینی با زمستان های سرد و خشک بوده که مردم در سنگ ها و کوهستان های آن اسکان یافته اند و اگر به دلیل نامگذاری دیگری بخواهیم اشاره کنیم، این است که بَردْ را به معنای همان سرزمین سرد و خشک بگیریم و اسکن را به معنای آرامش. پس بردسکن به معنی سرزمین سرد و خشک است که مردمش با آرامش در آن ساکن هستند. به طور خلاصه برد اسکن یعنی سکونتگاه سنگی.
• همچنین می گویند، در این منطقه چون درختان میوه بسیار بوده است به ویژه میوه هایی مانند انجیر، انگور و گلابی که با دست و به سختی چیده می شوند. مسافرانی که از راه کویر به نیشابور سفر می کردند، هنگام گذشتن از این مسیر و دیدن رنج مردم منطقه در چیدن میوه ها، اصطلاح بردست کندن را برای آن ها به کار می بردند یعنی مردمی که میوه ها را با دست می کندند. در واقع بر به معنی میوه است و با ترکیب بَرْ و دست کن با گذشت زمان، بردسکن شده است.
• یکی از نظریاتی که کمتر به آن پرداخته شده استفاده از ترکیب بر+دسکن است با توجه به اینکه در منطقه ترشیز برای آدرس دهی استفاده از کلمه بر به معنی کنار بسیار مرسوم است و مثال های فراوانی برای آن هست مانند بَر کال ( به معنای کنار کال ) و بر چاه ( کنار چاه ) می توان این نظریه را مطرح کرد که بردسکن به معنای کنار دسکند هست ( در دوره حمله افغان ها حفر دسکند در منطقه ترشیز مرسوم بوده ) احتمالاً دسکندی در ان منطقه قرار داشته که مردم برای آدرس دهی از بر دسکند استفاده می کردند که به مرور این منطقه به بردسکن معروف شده است.

سنگی یا کندن در سنگ ها و یا اینکه کار فرسایش طبیعت در سنگ ها، کنده کاری انجام داده باشد و یا مردمان آنجا را به صورت سنگ کاری و یا کنده کاری در سنگ محیط ایجاد کرده باشند. خواهشمنداست ریشه زبان و فرهنگ ایرانی را به پیش از لشکرکشی تازیان ببرید تا معنای راستین آنها بدست آید. پیش از اسلام ما سرزمین آباد و سرپایی داشتیم و مردمان آنجا و هرجا دارای گویش معناداری بوده اند. میانگین گیری بین بیگانه و ایرانی نسازید مگر در جایی که پس از آن بیگانگان رخ داده باشد.