بردراندن

لغت نامه دهخدا

بردراندن. [ ب َ دَ دَ ] ( مص مرکب ) دراندن :
زهره دشمنان بروز نبرد
بردرانی چو شیر سینه رنگ.
فرخی.
بردران ای دل تو ایشان را مایست
پوستشان برکن کشان جز پوست نیست.
مولوی.
رجوع به دراندن شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس