بردراندن

لغت نامه دهخدا

بردراندن. [ ب َ دَ دَ ] ( مص مرکب ) دراندن :
زهره دشمنان بروز نبرد
بردرانی چو شیر سینه رنگ.
فرخی.
بردران ای دل تو ایشان را مایست
پوستشان برکن کشان جز پوست نیست.
مولوی.
رجوع به دراندن شود.

پیشنهاد کاربران