بَرخوردار ترکمان، برخوردار بن محمود (قرن ۱۱ق)
(یا: ممتاز فراهی) متخلص به ممتاز، نویسنده و شاعر ایرانی. در فراه زاده شد. سپس به مرو رفت، اما پس از چندی به اصفهان کوچید و به ملازمان حسین قلی خان قورچی باشی شاملو (۱۰۰۷ ـ ۱۰۲۹) پیوست. در آن جا مجموعه ای از حکایات با نام محفل آرا نوشت که در درگیری های مرزی به غارت رفت، اما پس از چندی در قوچان دیگربار به گرد آوردن حکایت ها و تحریری تازه از کتاب خود پرداخت و زندگی نامۀ خود را نیز در دیباچۀ آن آورد و آن را محبوب القلوب نامید (۱۳۳۲ش) که بعدها به شمس و قهقهه آوازه یافت.
(یا: ممتاز فراهی) متخلص به ممتاز، نویسنده و شاعر ایرانی. در فراه زاده شد. سپس به مرو رفت، اما پس از چندی به اصفهان کوچید و به ملازمان حسین قلی خان قورچی باشی شاملو (۱۰۰۷ ـ ۱۰۲۹) پیوست. در آن جا مجموعه ای از حکایات با نام محفل آرا نوشت که در درگیری های مرزی به غارت رفت، اما پس از چندی در قوچان دیگربار به گرد آوردن حکایت ها و تحریری تازه از کتاب خود پرداخت و زندگی نامۀ خود را نیز در دیباچۀ آن آورد و آن را محبوب القلوب نامید (۱۳۳۲ش) که بعدها به شمس و قهقهه آوازه یافت.