برحه

لغت نامه دهخدا

( برحة ) برحة. [ ب َ ح َ ] ( ع ص ) بارز. ( منتهی الارب )؛ خرج لهم صرحة برحة؛ ای بارز. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

برحة. [ ب ُ ح َ ] ( ع اِ ) شتر ماده نجیب. ج ، بُرَح ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

شتر ماده نجیب جمع برح .

پیشنهاد کاربران

بپرس