برجوشیدگی

لغت نامه دهخدا

برجوشیدگی. [ ب َ دَ / دِ ] ( حامص مرکب ) ( از: بر + جوشیدگی ) حاصل مصدر است از برجوشیدن. رجوع به برجوشیدن شود. || ( اِ ) آبله و سرخجه. ( ناظم الاطباء ). جیچک و آبله. ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس