برتنیدن

لغت نامه دهخدا

برتنیدن. [ ب َ ت َ دَ ] ( مص مرکب ) تنیدن :
گر تنم از جامه برهنه شود
علم و خرد گرد تنم برتنم.

ناصرخسرو.

جانت برهنه است و تو این تار و پود
بر تن تاریک همی برتنی.

ناصرخسرو.

گرد خود چون کرم پیله برمتن
بهر خود چه میکنی اندازه کن.

مولوی.

رجوع به تنیدن شود.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید