کسی کو بود تیز و برترمنش
نپیچد زبیغاره و سرزنش.
فردوسی.
از آن پس از آن انجمن آنچه ماندبزرگان برترمنش پیش خواند.
فردوسی.
خداوند زیبا و برترمنش کزو دور بیغاره و سرزنش.
فردوسی.
که شاید جهاندار برترمنش نخواهد که بر ما بود سرزنش.
فردوسی.
همیشه بزی شاد و برترمنش زتو دور بادا بد بدکنش.
فردوسی.
از آن رفتن شاه برترمنش همان بدستایش همان سرزنش.
فردوسی.
|| متکبر و معجب.مستکبر. ( ناظم الاطباء ).