برتاختن

لغت نامه دهخدا

برتاختن. [ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) روان شدن. جاری گشتن :
چنین تاش دو دیده بگداختی
ز مژگان برخساره برتاختی.

اسدی ( گرشاسب نامه ).

چو دیدندش از جای برتاختند
زپیرامنش جنگ برساختند.

اسدی ( گرشاسب نامه ).

|| دواندن :
زمان تا زمان زینش برساختی
همی گرد گیتیش برتاختی.

فردوسی.

روان شدن جاری گشتن .

( ~. تَ ) (مص ل . ) روا شدن ، روا کردن .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید