برتا سوتنر

برتا سوتنر ( ۹ ژوئن ۱۸۴۳–۲۱ ژوئن ۱۹۱۴ ) رمان نویس، فعال صلح طلب رادیکال ( سازمانی ) اتریشی - بوهمی و نخستین زنی است که جایزه صلح نوبل را دریافت کرده بوده و پس از ماری کوری دومین زنی است که توانسته جایزه نوبل را به دست بیاورد.
در ۱۸۷۶ به توصیه و تشویق کارفرمای خود، به یک آگهی روزنامه پاسخ داد که منجر به این شد که مدت کوتاهی در پاریس، منشی و خانه دار آلفرد نوبل شود. [ ۱] چند هفته پس از اشتغال او و نوبل روابط نزدیک تری پیدا کردند و ممکن است نوبل نسبت به او احساسات عاشقانه پیدا کرده باشد. [ ۲]
این باور وجود دارد که اگرچه تماس او با آلفرد نوبل کم بود اما تا زمان مرگ نوبل در ۱۸۹۶ ادامه داشت و سوتنر نقش بزرگی در تصمیم نوبل مبنی بر گنجاندن جایزه ای برای صلح در وصیت نامه اش داشته است. جایزه ای که سوتنر نیز در ۱۹۰۵ و در پنجمین دوره جایزه نوبل که در ۱۸ آوریل ۱۹۰۶ در اسلو برگزار شد، دریافت کرد.
در ۱۹۰۷ سوتنر در کنفرانس دوم صلح لاهه شرکت کرد که در آن در مورد قوانین مربوط به جنگ مذاکره می شد. در آستانه جنگ جهانی اول او همچنان به فعالیت های ضدجنگ خود ادامه می داد. در ۱۹۱۱ او عضو شورای مشاور موقوفه کارنگی برای صلح بین المللی شد. [ ۳] در ۲۱ ژوئن ۱۹۱۴ و چند هفته پیش از شروع جنگ در اثر سرطان درگذشت. او برنامه داشت تا در کنگره صلح جهانی بعدی که قرار بود در پاییز همان سال در وین برگزار شود، شرکت کند.