برت موریسو ( به فرانسوی: Berthe Morisot ) ( زاده ۱۴ ژانویه ۱۸۴۱[ ۱] – درگذشته ۲ مارس ۱۸۹۵ ) نقاش امپرسیونیست فرانسوی بود.
او در فرانسه و در خانوادهٔ بورژوای موفقی که همیشه او و خواهرش «ادنا» را در جستجوی هنریشان تشویق می کردند به دنیا آمد. [ ۲] او خود را به عنوان یکی از بانوان جنبش هنری آوانگارد در اواخر قرن نوزدهم معرفی کرد.
در سن بیست سالگی با ژان - بتیست - کامی کورو که او را با دیگر هنرمندان معاصرش آشنا کرد همکار شد و در سال ۱۸۶۴ برای اولین بار دو نقاشی دورنمایی خود را در سالن دو پاریس به نمایش گذاشت. او نمایش آثارش را در این مکان به طور مستمر تا سال ۱۸۷۴ ( اولین سال نمایش کارهای امپرسیونیستی ) ادامه داد. او و پیسارو تنها کسانی هستند که آثارشان را در تمام نمایشگاه های امپرسیونیستی اصلی به نمایش گذاشتند.
موریسو به عنوان یک نقاش امپرسیونیست صحنه هایی را که یک خانم خرده بورژوا در زندگی خود با آن مواجه است به تصویر می کشد، که بیشتر شامل تصاویر خانوادگی، بچه ها، بانوان، گردش های آخر هفته و … است.
ردیابی مراحل آموزش موریسو و بیان دقیق تأثیر معلمانش دشوار است زیرا او هرگز از کار خود راضی نبود و تقریباً تمام آثار هنری را که قبل از سال 1869 تولید کرد نابود کرد. اولین معلم او، جفروی - آلفونس چوکارن بود. او اصول اولیه طراحی را به موریسو آموزش داد. پس از چند ماه، موریسو شروع به شرکت در کلاس هایی کرد که توسط گیچارد تدریس می شد. در این دوره، او بیشتر چهره های کلاسیک باستانی را می کشید. هنگامی که موریسو علایق خود را به نقاشی های فضای باز بیان کرد، گیچارد او را به دنبال کوروت و اودینو فرستاد. او برای نقاشی در فضای باز از آبرنگ استفاده می کرد که حمل آن آسان است. در آن زمان موریسو به پاستل نیز علاقه مند شد.
در این دوره، موریسو هنوز نقاشی رنگ روغن را دشوار می دانست و بیشتر در آبرنگ کار می کرد. انتخاب رنگ او نسبتاً محدود است. با این حال، تکرار ظریف رنگ ها یک اثر متعادل را ارائه می دهد. با توجه به ویژگی های خاص آبرنگ به عنوان یک رسانه، موریسو توانست فضایی شفاف و لمس پردار ایجاد کند که به تازگی در نقاشی های او کمک می کند.
موریسو با اعتماد به نفس بیشتر در مورد نقاشی رنگ روغن، مانند دگا، همزمان در رنگ روغن، آبرنگ و پاستل کار کرد. او خیلی سریع نقاشی می کشید، اما طراحی های زیادی را به عنوان آماده سازی انجام داد، بنابراین می توانست «دهان، چشم ها و بینی اش را با یک ضربه قلم مو» نقاشی کند. او مطالعات بیشماری در مورد موضوعات خود انجام داد، که از زندگی او استخراج شده بود، بنابراین کاملاً با آنها آشنا شد. هنگامی که نقاشی در فضای باز ناخوشایند شد، آبرنگ های تمام شده در مراحل آماده سازی به او اجازه داد بعداً به نقاشی در داخل خانه ادامه دهد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو در فرانسه و در خانوادهٔ بورژوای موفقی که همیشه او و خواهرش «ادنا» را در جستجوی هنریشان تشویق می کردند به دنیا آمد. [ ۲] او خود را به عنوان یکی از بانوان جنبش هنری آوانگارد در اواخر قرن نوزدهم معرفی کرد.
در سن بیست سالگی با ژان - بتیست - کامی کورو که او را با دیگر هنرمندان معاصرش آشنا کرد همکار شد و در سال ۱۸۶۴ برای اولین بار دو نقاشی دورنمایی خود را در سالن دو پاریس به نمایش گذاشت. او نمایش آثارش را در این مکان به طور مستمر تا سال ۱۸۷۴ ( اولین سال نمایش کارهای امپرسیونیستی ) ادامه داد. او و پیسارو تنها کسانی هستند که آثارشان را در تمام نمایشگاه های امپرسیونیستی اصلی به نمایش گذاشتند.
موریسو به عنوان یک نقاش امپرسیونیست صحنه هایی را که یک خانم خرده بورژوا در زندگی خود با آن مواجه است به تصویر می کشد، که بیشتر شامل تصاویر خانوادگی، بچه ها، بانوان، گردش های آخر هفته و … است.
ردیابی مراحل آموزش موریسو و بیان دقیق تأثیر معلمانش دشوار است زیرا او هرگز از کار خود راضی نبود و تقریباً تمام آثار هنری را که قبل از سال 1869 تولید کرد نابود کرد. اولین معلم او، جفروی - آلفونس چوکارن بود. او اصول اولیه طراحی را به موریسو آموزش داد. پس از چند ماه، موریسو شروع به شرکت در کلاس هایی کرد که توسط گیچارد تدریس می شد. در این دوره، او بیشتر چهره های کلاسیک باستانی را می کشید. هنگامی که موریسو علایق خود را به نقاشی های فضای باز بیان کرد، گیچارد او را به دنبال کوروت و اودینو فرستاد. او برای نقاشی در فضای باز از آبرنگ استفاده می کرد که حمل آن آسان است. در آن زمان موریسو به پاستل نیز علاقه مند شد.
در این دوره، موریسو هنوز نقاشی رنگ روغن را دشوار می دانست و بیشتر در آبرنگ کار می کرد. انتخاب رنگ او نسبتاً محدود است. با این حال، تکرار ظریف رنگ ها یک اثر متعادل را ارائه می دهد. با توجه به ویژگی های خاص آبرنگ به عنوان یک رسانه، موریسو توانست فضایی شفاف و لمس پردار ایجاد کند که به تازگی در نقاشی های او کمک می کند.
موریسو با اعتماد به نفس بیشتر در مورد نقاشی رنگ روغن، مانند دگا، همزمان در رنگ روغن، آبرنگ و پاستل کار کرد. او خیلی سریع نقاشی می کشید، اما طراحی های زیادی را به عنوان آماده سازی انجام داد، بنابراین می توانست «دهان، چشم ها و بینی اش را با یک ضربه قلم مو» نقاشی کند. او مطالعات بیشماری در مورد موضوعات خود انجام داد، که از زندگی او استخراج شده بود، بنابراین کاملاً با آنها آشنا شد. هنگامی که نقاشی در فضای باز ناخوشایند شد، آبرنگ های تمام شده در مراحل آماده سازی به او اجازه داد بعداً به نقاشی در داخل خانه ادامه دهد.
wiki: برت موریسو