بربت

پیشینۀ ساز بربت به دوران نوازندگی باربَد در دربار خسروپرویز باز می گردد. گفته می شود که نام بربت برگرفته از نام «باربد» می باشد. براساس مقاله ای در مجلۀ پژوهشنامه ایران باستان، در دورۀ ساسانی، نقش ساز بربت در صحنه های متنوع، روی فرم های مختلفی از ظروف فلزی نقر شده است که اغلب صحنه ها نمایش دهندۀ بزم ها، ضیافت ها و جشن های درباری هستند و به طورکلی، جایگاه ویژه و رفیع ساز بربت را در فرهنگ موسیقی عصر ساسانی به تصویر می کشند.
تصویر این ساز در سنگ نگاره ها و مینیاتورها به وفور ثبت شده است. استفاده از این ساز در دوران قاجار به علت حجم صدای کم محدود شد، به طوری که کمابیش از ارکستر موسیقی سنتی ایرانی حذف گردید. ساز بربط در دهه های اخیر به همتابراهیم قنبری مهر بازسازی و توسط نوازندگانی چون حسین بهروزی نیا در کنسرت های متعدد داخلی و خارجی نواخته شد، به طوری که اکنون عضوی جدایی ناپذیر در ارکستر موسیقی سنتی ایرانی به شمار می رود.