بربافتن. [ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) بافتن. رجوع به بافتن شود. || از خود درآوردن. جعل کردن.- بربافتن دروغ ؛ اختلاق. افک. افجار. فرابافتن. خرق. اختراق. افجار؛ از خود گفتن سخنی را و بربافتن آن بی شنیدن. || مداهنه. ( منتهی الارب ).
