- برباد آمدن ؛ بیهوده و بی فایده شدن :
از من اکنون طمع صبر و دل و هوش مدار
کاین تحمل که تو دیدی همه برباد آمد.
حافظ.
- برباد بودن ؛ معدوم و ناپدید بودن. فانی بودن. ( ناظم الاطباء ).- برباد دادن ؛ تلف کردن.نابود کردن. نیست و نابود کردن. ( آنندراج ). ذرو :
زلفش اندر دور حسنش بس که کج بازی نمود
دودمان خویشتن را عاقبت برباد داد.
کافی ( آنندراج ).
- || ویران کردن و خراب کردن. ( ناظم الاطباء ) : بنای دوستی برباد دادی
مگر کاکنون اساس نو نهادی.
نظامی.
- || پریشان کردن. ( آنندراج ) : زلف برباد مده تا ندهی بربادم
ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم.
حافظ.
- || بباد دادن. باد دادن. ( ناظم الاطباء ) : هوا برباد داده خرمنش را
گرفته خون دیده دامنش را.
نظامی.
- || بر هوا پراکندن. در جریان باد نهادن چنانکه دسته های گندم و جو کوفته را در برابر باد بهوا کردن تا دانه از کاه جدا شود.- || کنایه از مستهلک ساختن و ضایع کردن عیش و تلف گردانیدن عمر. ( ناظم الاطباء ).
- برباد رفتن ؛ بر روی باد حرکت کردن :
نه برباد رفتی سحرگاه و شام
سریر سلیمان علیه السلام.
سعدی.
- || رفتن و باز نگردیدن. ( ناظم الاطباء ).- || نیست و نابود شدن. ضایع شدن و تلف گردیدن. و این لازم بر باد دادن است. ( آنندراج ). تلف شدن و ضایع گردیدن. ( ناظم الاطباء ) :
ز بس گنج کانروز برباد رفت
شب شنبه را گنجه ازیاد رفت.
نظامی.
بیا ای که عمرت به هفتاد رفت مگر خفته بودی که برباد رفت.
سعدی.
به آخر ندیدی که برباد رفت خنک آنکه بادانش و داد رفت.
سعدی.
- امثال :بادآورده را باد میبرد.
برباد رود هر آنچه از باد آید.
- || پرپر شدن و پراکندن چنانکه برگهای گل براثر وزش باد :
کی تمنای تو از خاطر ناشاد رود
داغ عشق تو گلی نیست که برباد رود.
کلیم ( آنندراج ).
- برباد ساختن ؛ خراب کردن. ( ناظم الاطباء ).- برباد شدن ؛ برباد رفتن. تباه و نابود شدن :بیشتر بخوانید ...