براونینگ رابرت

دانشنامه آزاد فارسی

براونینگ، رابِرت (۱۸۱۲ـ۱۸۸۹)(Browning, Robert)
شاعر انگلیسی. ویژگی اصلی آثارش استفادۀ ماهرانه از تک گویی نمایشی (که در آن گویندۀ خیالی شخصیت، افکار، و وضعیت خود را آشکار می کند) و علاقه به شخصیت های گمنام ادبی و تاریخی است. با الیزابت برت براونینگ ازدواج کرد. از ۱۸۳۷ براونینگ با نمایش نامۀ استرافورد و برخی آثار دیگرش موفقیتی نسبی کسب کرد، هرچند در ابتدا از شعر رواییاش سوردلو (۱۸۴۰) انتقاد شد. در مجموعۀ زنگ ها و انارها (۱۸۴۱ـ۱۸۴۶)، که شامل گذرگاه های پیپا، غزل های دراماتیک (۱۸۴۲)، رمانس های دراماتیک (۱۸۴۵) بود، ویکتور شاه و چارلز شاه (۱۸۴۲)، بازگشت دروس ها (۱۸۴۳) و زاد روز کلمب (۱۸۴۴) را نیز گنجاند. در ۱۸۴۵ با الیزابت برت ملاقات کرد؛ و سال بعد به همراه او به ایتالیا گریخت. در آن جا شب کریسمس و روز عید پاک(۱۸۵۰) و بخش عمدۀ مردان و زنان(۱۸۵۵) را سرود که اثر اخیرش برخی از بهترین اشعار عاشقانه و تک گویی های نمایشی اش را دربردارد. تا ۱۸۶۴، که شخصیت های نمایشی را منتشر کرد، هیچ مجموعۀ شعر دیگری انتشار نداد و بعد انگشتری و کتاب (۱۸۶۸ـ۱۸۶۹) را براساس یک داستان جنایی ایتالیایی نگاشت. پس از درگذشت همسرش در ۱۸۶۱، به انگلستان بازگشت.

پیشنهاد کاربران

بپرس